Rz 6,16 (NPD)

Czy nie rozumiecie, że stajecie się niewolnikami tego, komu podporządkowujecie swoją wolę? Jeśli poddacie się grzechowi, zaprowadzi was on do wiecznej Śmierci, a jeśli poddacie się Bogu, to posłuszeństwo Jego woli wyda w was owoc Jego sprawiedliwości^(*1).
══════════
^(*1) Ta uwaga Apostoła Pawła podkreśla wielką prawdę, iż nadanie człowiekowi statusu sprawiedliwego w Chrystusie jest dopiero początkiem drogi zbawienia tego człowieka. Nie ma żadnej siły, która by mogła przemocą go z tej drogi sprowadzić, ale niestety ma on nadal możliwość zejścia z niej samemu, w zależności od decyzji, które będzie podejmował. Uznanie za sprawiedliwego (czyli przywrócenie zerwanej relacji z Bogiem) jest pierwszym etapem zbawienia, innymi słowy: ustawieniem człowieka na właściwych torach. To właśnie złożenie ufności w Chrystusie sprawia, że człowiek zostaje przez Boga uznany za sprawiedliwego (tzn. włączony w sprawiedliwość Chrystusa). Ta sytuacja nie zwalnia jednak człowieka z odpowiedzialności za jego dalsze wybory, a więc za to, czy będzie pełnił wolę Boga (dzieła i uczynki przygotowane przez Najwyższego – por. Ef 2,10 i Mt 7,21-22), czy własną wolę (własne uczynki i dzieła). To, jakie uczynki ktoś pełnił, zostanie kiedyś osądzone przez Boga – por. Ap 20,12. Ponadto w Mt 25,35-40 Jezus wyjaśnił, wg jakich kategorii będzie oceniał uczynki wierzących ludzi. Ukazał tam, że postawa wierzących wobec braci i sióstr w Chrystusie (a nie wobec niewierzących) będzie podstawą Jego oceny. Trwanie w Bożej postawie miłości jest więc kluczowe dla życia uczniów Jezusa. Dla tych, którzy trwają w Chrystusie (tzn. postępują dzień po dniu w Jego Duchu), krew Jezusa jest całkowitą i wystarczającą zapłatą za ich grzechy. Dlatego tak ważne jest trwanie w Chrystusie i umacnianie się w Nim w czasie obecnego życia. Jeśli ktoś żyje w Jego światłości, to nawet jeśli zdarzy się mu jakiś upadek, zostanie on z niego oczyszczony (por. przypis do 1 J 1,7). I nie ma to nic wspólnego z „zarabianiem uczynkami” na zbawienie. Uświęcenie jest nieustannym procesem trwania i wzrastania w zaufaniu do Chrystusa. Ma ono charakter ciągły i polega na coraz głębszym zakorzenianiu się w PANU. Księga Życia Chrystusa, o której jest mowa w Ap 20,27 i Ps 69,29, jest osobowym spisem tych, którzy TRWAJĄ W CHRYSTUSIE.