Księga Przysłów 3,11-12 (NPD)

Młodzieńcze, nie lekceważ procesu wychowawczego,
któremu PAN cię poddaje, w miłości swej i mądrości.
Nie podupadaj też na duchu, gdy On cię koryguje.
PAN bowiem dyscyplinuje(*1) serce i charakter,
każdego kogo do swej rodziny przyjmuje.
A jeśli zasłużysz na Jego smaganie,
to wiedz, że ono zawsze prowadzi ku dobremu(*2).

————-

(*1) W wersecie 11 to samo słowo oddano ekwiwalentnie jako „proces wychowawczy”. Tu podkreślono aspekt kształtowania serca i charakteru poprzez umacnianie ich w samokontroli, co jest osiągane nauką trwania w określonym rygorze. Możliwe jest też przełożenie tego słowa jako „ćwiczy” w sensie poddawania wychowanka rygorowi wykonywania pewnych ćwiczeń (zajęć, zadań), które ukształtują w nim oczekiwane nawyki i wymodelują oczekiwany charakter.

(*2) Por. Hbr 12,5-6, gdzie określenie „(…) prowadzi ku dobremu” (dosł. „kogo miłuje”) jest dynamicznym oddaniem znaczenia greckiego słowa agapao (miłować), które oznacza faktyczne czynienie dobra, a nie emocjonalne „kochanie” czy „miłowanie”, jak to sugerują niektóre przekłady. Słowo agape nie jest bowiem nośnikiem stanów emocjonalnych, ale z odzwierciedla decyzję wyświadczania komuś dobra. Słowem, które zawiera w sobie cały zasób pokładów emocjonalnych jest fileo. Cały ten cytat pokazuje na trzy poziomy Bożego procesu wychowawczego: (1) korygowanie, (2) dyscyplinowanie i (3) smaganie. Żaden z tych poziomów nie wyprzedza wcześniejszego i nie jest stosowany, o ile poprzedni skutecznie zadziałał na wychowanka.

Księga Zachariasza 7,9-12 (NPD)

28 czerwca 2019

Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Łukasza 11,27-32 (NPD)

28 czerwca 2019