Słysząc (…) wyjaśnienia na temat Królestwa, inni uczniowie poprosili Jezusa:
— Powiedz nam zatem, od czego zależy czyjeś znaczenie i pozycja w Królestwie Niebios?(*1).
On zaś, przywoławszy jakieś dziecko, wskazał na nie i powiedział:
— Najpierw zrozumcie coś naprawdę ważnego. Jeśli nie zmienicie swego postępowania(*2) i nie staniecie się prostolinijni jak dzieci, to w ogóle nie wejdziecie do tego Królestwa. Jeśli zaś chodzi o znaczenie i pozycję, to większymi w Królestwie Niebios są ci, którzy – jak to dziecko – żyją skromnie i w pokorze, a nie, pełni ambicji, gonią za stanowiskami. Kto z was z mojego powodu przyjąłby postawę uległości wobec brata lub siostry w wierze, choćby nawet były to osoby – jak to dziecko – mało ważne i niepiastujące znaczących pozycji, niech wie, że czyni to wobec mnie(*3).
══════════
(*1) Jak widać, dążenie do posiadania pozycji społecznej i znaczenia, którym jest oddana stara ludzka natura (gr. sarks), nie były obce Dwunastu. Jezus jednak w mistrzowski sposób wykorzystał tę okazję, by nauczyć ich czegoś bardzo ważnego na temat grzechu, który może pojawić się w relacjach we wspólnocie wierzących. Dalej pokazał im, jaka jest sytuacja tych, którzy są powodami grzechu (ich przyczynami lub siewcami) oraz jak postępować z takimi ludźmi i jaką przyjąć wobec nich postawę.
(*2) Gr. strefo – dosłownie czasownik ten oznacza „obrót”, „istotny zwrot w działaniu”. Wraz ze wszystkimi swoimi derywatami służy do przenośnego opisania zasadniczej zmiany w postępowaniu człowieka, podobnie jak czasownik metaballo. Taka zmiana postępowania ma być konsekwencją przemiany myślenia (czasownik gr. metanoeo) określanej rzeczownikiem metanoia.
(*3) Wiele przekładów dosłownych nie rozpoznaje tu figury stylistycznej zwanej przenośnią i traktuje wersety 2-5 jako wskazówkę do adopcji. I chociaż adoptowanie dzieci jest postawą bardzo cenną, wręcz chwalebną, to jednak sens wypowiedzi Jezusa jest tutaj wyraźnie przenośny, na co wskazują sformułowania „jak dzieci”, „jak dziecko” (gr. hos ta paidia, hos to paidion). Przykład dziecka służy PANU jedynie do podkreślenia ważności życia w pokorze i uniżeniu, w przeciwieństwie do ambitnego zabiegania o doczesne stanowiska i wywyższania się nad innymi. Sam Jezus zresztą był najlepszym przykładem wyboru życia w uniżeniu i pokorze (por. Flp 2,5-11). Gościnność wobec braci i sióstr w wierze, o której również wspomina ten werset, miała w pierwszych wiekach chrześcijaństwa wielkie znaczenie (por. 3 J 5-6; 3 J 10-11). Również sam Jezus wielokrotnie korzystał z gościnności wielu osób.