List do Tytusa 2,9-15 (NPD)

Nauczaj również, że pracownicy(*1) – z własnej woli z szacunkiem(*2) a nie w buncie – powinni podporządkowywać się swoim przełożonym(*3). Niechaj niczego sobie nie przywłaszczają, lecz prawdziwość swojej wiary dokumentują pięknym postępowaniem. Niech swą uczciwością i nieskazitelnością uwiarygadniają nauczanie naszego Zbawiciela, Boga! W Chrystusie bowiem Najwyższy, objawił pełnię swojej łaski, która dla wszystkich ludzi jest jedyną szansą zbawienia. Ta zaś niezmiennie poucza nas(*4), że już teraz – w tym życiu – winniśmy porzucić wszystko, co jest bezbożne lub wynikające ze światowych pożądliwości, by dalej kierować się już tylko Bożą mądrością oraz prawością i w uświęceniu oczekiwać finału danej nam Obietnicy, która zrealizuje się w Dniu Objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa. On bowiem wydał samego siebie nie tylko po to, by nas wyzwolić z mocy nieprawości, ale również by nas – już jako swój cenny(*5) lud – oczyścić do realizacji pięknych dzieł, które On przygotował nam do wykonania(*6).Tak mów i w ten sposób zachęcaj każdego, a jeśli trzeba to również napominaj z całą stanowczością! Nie pozwól, by ktokolwiek cię lekceważył!

══════════

(*1) Dosł. doulos – niewolnicy (z wyboru).

(*2) W czasach niewolnictwa wezwanie to dotyczyło całokształtu pracy i życia niewolnika. Współcześnie, w relacjach z pracodawcą, chodzi o rzetelne wypełnianie tych obowiązków służbowych, które nie stoją w sprzeczności z wiarą i moralnością danego człowieka.

(*3) Por. Rz 13,1; Ef 6,5; Kol 3,22; Tt 3,1.

(*4) Dosł. „wychowuje nas” (gr. paideia). Boża łaska nie jest wyświechtaną tandetą głoszoną przez fałszywych nauczycieli, którzy „sprzedają” gawiedzi łatwy „bilet do nieba”. Boża łaska ma swoje wymagania. Bóg oczekuje bowiem od każdego człowieka szczerego i dogłębnego opamiętania się z grzechu a następnie decyzji zmiany stylu życia na taki, który będzie potwierdzeniem wiarygodności nauczania Chrystusa. Więcej w Komentarzu NPD → Łaska Boża.

(*5) Inni tłumaczą „lud wybrany”. Przymiotnik gr. periousios choć przez wielu jest tłumaczony jako „wybrany” w istocie jest złożeniem przyimka peri- („około”, „w pobliżu”, „z racji”, „w sprawie”) oraz ousia („substancja”, „esencja”), która jest pewną formą czasownika eimi („być”, „istnieć”). W związku z tym inni tłumaczą periousios jako „esencjonalny”, „obfity”, „kosztowny”, „cenny”.

(*6) „…które On przygotował nam do wykonania” – dynamiczne rozwinięcie myśli wg Ef 2,10.