AngielskiWysławiajmy Boga i Ojca PANA naszego Jezusa Chrystusa, który w swym Synu udzielił nam wszelkiego duchowego błogosławieństwa Niebios. Albowiem, jeszcze przed założeniem świata, Bóg, w głębinach swej miłości, postanowił[1], że tylko w Chrystusie człowiek będzie mógł zostać uznany świętym i nieskalanym przed Jego obliczem[2]. Tak to zaplanował, abyśmy w Jezusie Chrystusie stali się Jego przybranymi dziećmi[3] sławiącymi wspaniałość Jego łaski[4], którą tak szczodrze nas obdarował w Umiłowanym. W Nim bowiem – a dokładnie rzecz biorąc mocą Jego krwi – dokonał naszego odkupienia[5] i uwolnienia z mocy grzechu. A uczynił to na miarę bogactwa swojej łaski, którą tak hojnie nas obdarował, udzielając wszelkiej mądrości i zrozumienia, jakie są potrzebne do pojęcia owej tajemnicy, którą złożył w Chrystusie. Według niej, gdy już nadejdzie ustanowiony czas[6], wszystko, co jest w Niebiosach i na ziemi, zostanie poddane Chrystusowi. Wtedy również my – zgodnie z odwiecznym planem Tego, który każdą sprawę realizuje według swojej woli – dostąpimy owego zaszczytu, by zaistnieć w blasku Jego chwały.
——————–
[1] Użyte zostało tu greckie słowo pochodne od ekloge (wybór, decyzja), które poprzez zawiłości semantyczne ma powiązanie ze słowem ekklego (wywołać) i ekklesia (zgromadzenie wywołanego ludu, który odpowiedział na Boże powołanie; kościół). Postanowienie jest formą wyboru z położeniem akcentu na Tego, który podejmuje decyzję, a nie na tych, którzy tej decyzji podlegają. Niektórzy tłumacze używają w tym miejscu słowa „wybór” w rozumieniu predestynowania (wybrania) pewnych ludzi ku zbawieniu, a pozostawieniu innych na potępienie. Jednak taka interpretacja jest sprzeczna z nauczaniem Apostoła Pawła z Rz 1,16, który mówi, że Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie jest mocą Bożą do zbawienia każdego człowieka, a także z 1 Tm 2,4, który informuje, iż Bóg pragnie, by wszyscy ludzie (oczywiście jeśli rzeczywiście sami tego chcą, gdyż Najwyższy nie zamierza łamać niczyjej wolnej woli) doszli do poznania prawdy i dostąpili zbawienia. Więcej na temat teorii predestynacji podane jest w Komentarzy NPD. Tu wystarczy zaznaczyć, że Boży wybór (decyzja) dotyczył nie konkretnych ludzi, ale konkretnego planu zbawienia ustalonego jednakowo dla wszystkich ludzi. Nie mamy więc do czynienia z predestynacją personalną, ale predestynowanym planem zbawienia, który – zgodnie z suwerenną decyzją Boga – został ustalony W CHRYSTUSIE. Tak więc, zgodnie ze świadectwem Pisma świętego, potępieniu podlegać będą ci, którzy nie zaufali Bogu i nie przyjęli Jego planu i daru łaski, którego udzielił On ludziom W CHRYSTUSIE. Dar ten dostępny jest dla każdego, chociaż nie każdy z niego korzysta. Tutaj tematem rozważań Apostoła jest Boży plan zbawienia W CHRYSTUSIE, dlatego Paweł tak często powtarza określenia: „w Jezusie”, „w Chrystusie”, „w Nim”, by podkreślić, że cały Boży plan zbawienia jest zogniskowany w Chrystusie i tylko w Nim.
[2] Por. 2 Tm 1,9.
[3] Tylko Jezus jest Prawowitym Synem Ojca, który jest w Niebiosach. Wszyscy inni są Jego przybranymi dziećmi.
[4] Na podstawie Mt 11,25-26; Jk 4,6b oraz 1 P 5,5 wiemy, że Bóg nie okazuje swojej łaskawości wszystkim, chociaż wielu jest dogłębnie o tym przekonanych. Dla wszystkich Bóg jest dobry, ale swoją łaskawość okazuje tylko pokornym.
[5] Termin teologiczny, który swoje znaczenie zaczerpnął z realiów targu niewolników. Oznacza on zapłacenie pełnej ceny wykupu niewolnika, tak aby mógł on przejść na własność innego pana.
[6] Mowa o dniu Sądu Ostatecznego.
