AngielskiPosłuchajcie jednak jeszcze innej przypowieści: Pewien człowiek założył winnicę(*1). Dla bezpieczeństwa obsiał jej granice kolczastym żywopłotem. Następnie wzniósł w niej tłocznię oraz wieżę strażniczą, w której też mogli zamieszkiwać sezonowi robotnicy. Potem wydzierżawił tę winnicę rolnikom i wyjechał. A gdy przyszedł czas zbiorów, człowiek ten wysłał swe sługi do rolników, aby odebrali zapłatę za dzierżawę, którym miał być jego udział w zbiorach. Tymczasem dzierżawcy brutalnie obeszli się z jego sługami. Jednego pobili, drugiego zarżnęli, a trzeciego ukamienowali. Poruszony właściciel winnicy po raz drugi wysłał do tych dzierżawców swoje sługi, lecz tym razem w większej liczbie niż pierwotnie. Ale oni i z tymi postąpili podobnie. Ostatecznie posłał do nich swojego syna, gdyż był przekonany, że jego uszanują. Jednak gdy dzierżawcy zobaczyli syna właściciela, powiedzieli sobie:
„To jest dziedzic. Zgromadźmy się razem i zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo!”.
Pochwycili więc go, wywlekli poza winnicę i tam zamordowali.
Jak myślicie, co uczyni właściciel tej winnicy z owymi dzierżawcami, gdy powróci?
Wtedy arcykapłani i starsi ludu tak Mu odpowiedzieli:
— Wygubi tych złych dzierżawców, a winnicę odda w użytkowanie innym rolnikom, którzy będą mu oddawać część zbiorów, jako czynsz, o właściwej porze.
Wówczas Jezus powiedział:
— Dobrze powiedzieliście. Dlaczego więc nie rozumiecie co oznaczają te Słowa Pisma:
Kamień, którym wzgardzili budowniczowie,
stał się jednak głównym kamieniem spajającym.
Za sprawą PANA to się wydarzyło,
On na naszych oczach dokonał tego cudu!(*2)?
Z uwagi na postawę waszych serc oświadczam wam, że Królestwo Boże zostanie wam odebrane i dane tym, którzy wydadzą jego owoce. Wy bowiem potknęliście się o wspomniany głaz i się rozbiliście(*3). Legliście pod nim, a on was zmiażdży(*4).
Wtedy arcykapłani i faryzeusze zrozumieli, że ta przypowieść była o nich(*5). Zawrzeli więc gniewem i zaczęli szukać sposobności, aby Go pochwycić. Chcieli to jednak zrobić to po kryjomu, gdyż bali się tłumów, które uważały Go za proroka.
══════════
(*1) Por. Iz 5,1-7. Ta przypowieść Jezusa to superskondensowana historia Izraela, w której właściciel posiadłości reprezentuje samego Boga, winnica to naród żydowski, kolczastym żywopłotem jest Prawo Mojżeszowe, sługami właściciela – prorocy, a synem właściciela – Jezus Chrystus.
(*2) Por. Ps 118,22 oraz przypis do Ef 2,20. Według kontekstu tym kamieniem jest Jezus Chrystus. Na Nim zostanie wzniesiony nowy przybytek Boga – lud, który w Nim składa swoja ufność.
(*3) Por. Iz 8,14.
(*4) Nawiązanie do Dn 2,45. Por także Rz 9,33 i 1 P 2,8.
(*5) Rolnikami z przypowieści o winnicy są przywódcy religijni Izraela
