AngielskiW tym momencie podeszła do nich matka synów Zebedeusza i wraz z synami zbliżyła się do Jezusa. On zaś ją spytał:
— Czego pragniesz, kobieto?
Ta zaś poprosiła:
— PANIE, spraw proszę, by moi dwaj synowie otrzymali w Twoim Królestwie znaczącą władzę(*1).
Lecz Jezus odrzekł:
— Nawet nie wiecie, o co prosicie. Czyżbyście sądzili, że moglibyście wypić ten puchar(*2), który dla mnie został przygotowany?
A oni odpowiedzieli:
— O tak, możemy!
Lecz Jezus tak im rzekł:
— Wprawdzie wznosicie ze mną kielich(*3), ale z tego powodu nie zostaniecie wyróżnieni specjalną pozycją czy stanowiskami(*4). One przypadną tym, którzy – zgodnie z planem mego Ojca – zostali do nich przygotowani(*5).
Dziesięciu pozostałych uczniów, słysząc to wszystko, oburzyło się na postawę dwóch braci. Wtedy Jezus zebrał ich wszystkich i powiedział:
— Sami wiecie, jak przywódcy narodów przemocą nad nimi panują, a wielcy tego świata wykorzystują swoją przewagę nad zwykłymi ludźmi. Jednak pomiędzy wami tak być nie może! Jeśli więc ktokolwiek z was chciałby być rzeczywiście kimś wielkim, niech stanie się sługą innych; a jeśli chciałby mieć znaczenie w Królestwie Niebios, niech na tym świecie zadowoli się pozycją najniższą ze wszystkich – taką, jaką ma niewolnik. Zobaczcie, przecież i ja, zjawiając się tu jako człowiek(*6), nie przyszedłem, aby mnie obsługiwano, lecz by samemu służyć i oddać me życie(*7) jako okup za wielu(*8).
══════════
(*1) Dosł. „aby zasiedli jeden po Twej prawej, a drugi po lewej stronie”. Jest to hebrajski idiom mówiący o posiadaniu władzy. „Zasiadający po prawicy władcy” to ten, kto ma pełnię potęgi i mocy władcy.
(*2) Metafora męczeńskiej śmierci (por. także 1 Kor 11,26) Bożego Baranka. W proroctwach biblijnych obraz Bożego Sądu jest często łączony z pucharem Bożego gniewu, którego wypicie (jako kara) czeka wszystkich grzeszników (por. Ps 60,5; Ps 75,9; Iz 51,17; Jr 25,15-29; Ez 23,31-34; Ab 16; Za 12,2 a także Ap 14,10). Niezwykłą prawdą Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie jest to, że Jezus, jako Syn Człowieczy, zdecydował się na wypicie tego pucharu gniewu, biorąc w ten sposób na siebie cały Boży gniew należny grzesznym ludziom. Jednocześnie Jego śmierć, dla ludu składającego w Nim swoje zaufanie, jest powodem wznoszenia „kielicha zbawienia” do czego On sam nawiązuje w wersecie 23. W tradycji żydowskiego sederu tzw. trzeci kielich (trzeci toast) – tzw. „kielich zbawienia” (por. Ps 116,13 oraz Ps 16,15; Ps 23,5) wznoszony podczas święta Paschy był przez wieki wspomnieniem śmierci baranka ofiarnego, którego krew uratowała wszystko, co było pierworodne, przed śmiercią w noc paschalną, jaka poprzedzała wyjście Hebrajczyków z niewoli w Egipcie. Pierworodne potomstwo ocalało tylko w tych rodzinach, które krwią baranka pomalowały drzwi swoich domostw.
(*3) Uczniowie spożywali z Jezusem posiłki, a w szczególności Paschę (np. Mt 26,27) i z tego powodu sądzili, że mogą liczyć na pewne przywileje (protekcję). Jednak Jezus wskazuje, że nie to ma decydujące znaczenie tylko pełnienie woli Ojca (por. Mt 7,21).
(*4) W sensie wyróżnienia poprzez posadzenie po swej prawicy lub lewicy.
(*5) Wypowiedź ta wyraźnie wskazuje, że człowiek nie może liczyć w Bożym Królestwie na jakąkolwiek pozycję „po protekcji”, ani wskutek swoich „zasług”. Pozycja, jaką każdy otrzyma zależeć będzie od charakteru danego człowieka, a więc od tego jak bardzo – przechodząc proces uświęcenia, który dokonywał się podczas jego ziemskiego życia – zaczął on przypominać PANA (por. m.in. 1 Kor 2,16; Dz 2,38; Dz 17,31; Dz 20,32; Rz 13,14; Ga 4,19; Hbr 1,3; Hbr 12,7).
(*6) Dosł. „Syn Człowieczy”.
(*7) Dosł. „duszę” (gr. psyche).
(*8) „Wielu” – oczywiście Chrystus zapłacił za winy wszystkich, ale nie wszyscy chcą przyjąć tę Jego ofiarę. Stąd jedynie „wielu” skorzysta z okupu, który On złożył.
