1 J 2,9-10 (NPD)

Nie dajcie się więc nikomu zwodzić! Jeśli bowiem ktoś twierdzi, że żyje w Światłości, jednocześnie pielęgnując w swym sercu pretensje lub nienawiść do brata albo siostry w wierze(*1), sam poświadcza, iż ciągle jeszcze tkwi w ciemności. Jeśli jednak ktoś postępuje wobec braci i sióstr w wierze zgodnie z Bożym wzorcem ofiarnej miłości(*2), to prawdziwie trwa w Światłości, którą jest Chrystus. W takim człowieku nie ma chęci dążenia do czegokolwiek, co mogłoby brata lub siostrę w wierze przywieść do grzechu(*3).
══════════
(*1) Chodzi o ludzi wierzących w sensie globalnym, ale przede wszystkim o wierzących, z którymi przebywamy na co dzień w domu, w pracy czy we wspólnocie.

(*2) Sformułowanie „postępowanie zgodne z Bożym wzorcem ofiarnej miłości” jest dynamicznym ekwiwalentem słowa gr. agapao. Jest to ofiarna postawa (powodowana wyborem, a nie emocjami) naśladowania Boga w Chrystusie w Jego stosunku do ludzi, tzn. wyświadczania dobra także tym, którzy na to dobro wcale nie zasługują.

(*3) Dosł. „do upadku”. Oczywiście zawsze znajdą się ludzie (niektórzy nawet deklarujący się jako wierzący), którzy widząc Światłość Jezusa w innych, będą się o nich źle wypowiadać i źle wobec nich postępować. Jednak takie zachowanie nie jest wynikiem zgorszenia się postępowaniem brata czy siostry w wierze, ale osobistym wyborem trwania w ciemności szatana i kierowania się jego zasadami. Sam Jezus już o tym wspominał w Mt 10,34-36 (por. także J 3,20). Upadkiem jest sytuacja, w której czyjś grzech prowadzi innych do naśladowania tego grzechu.

1 Tm 2,3-6 (NPD)

31 stycznia 2024

Duchowa światłość i ciemność

31 stycznia 2024