Pierwszy list Jana 1,5-10 (NPD)

Chcemy wam potwierdzić, że Dobra Wiadomość, którą usłyszeliśmy od Niego(*1) i którą wam oznajmiamy, jest taka: Bóg jest Światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności(*2). Gdybyśmy więc twierdzili, że trwamy z Nim w jedności, lecz postępowalibyśmy drogami ciemności(*3), znaczyłoby to jedynie, iż kłamiemy(*4) i nie ma w nas Prawdy(*5). Ale jeśli w swoim życiu postępujemy w światłości(*6), tak jak i On jest Światłością, to składamy świadectwo, że faktycznie mamy z Nim osobisty związek, a krew Jezusa, Jego Syna, jest tym, co oczyszcza nas z wszelkiego grzechu, jakikolwiek i kiedykolwiek popełniliśmy. Lecz jeśli ktoś z nas twierdziłby, że nie ma w nim grzechu, to oznaczyłoby tylko, że sam siebie oszukuje i nie ma w nim Prawdy. Jeśli jednak zgadzamy się z Bogiem(*7) w kwestii naszych grzechów, to On – zgodnie ze swą obietnicą – całkowicie nam je odpuszcza i okrywa nas sprawiedliwością Jezusa, która w Jego oczach oczyszcza nas z wszelkiej nieprawości(*8). Jeśli jednak ktoś by twierdził, że jest osobą, która nigdy się nie potyka i nigdy nie grzeszy, byłoby to równoznaczne z uznaniem Boga za kłamcę(*9) i dowodem na to, że w takim człowieku Słowo Boże wcale się nie zagnieździło.

————

(*1) „Od Niego” – to jest od Jezusa Chrystusa.

(*2) „Światłość” reprezentuje świętość, dobro i prawdę. Jan Apostoł bardzo często używa tego określenia w stosunku do Jezusa. Por. J 1,4-5; J 1,7-10 oraz J 8,12 i J 9,5. Ciemność (szatan) to grzech, zło i kłamstwo.

(*3) „Postępować drogami ciemności” – to znaczy trwać w kłamstwie i w grzechu według planu szatana.

(*4) Por. Tt 1,16.

(*5) Por. J 14,6.

(*6) „Chodzenie w światłości” – określenie sposou życia, którego główną cechą charakterystyczną jest naśladowanie Jezusa, który jest Światłością. Oznacza to głęboką chęć i dążenie do osobistego życia w Bożej Prawdzie, Bożej świętości i Bożej miłości, tak by podobać się Bogu. Przy takiej życiowej postawie jeśli komuś, z powodu błędu, zwiedzenia czy słabości, przydarzy się grzech, to ma obietnicę (werset 9), że w Chrystusie zawsze znajdzie pełne z tego oczyszczenie, oczywiście pod warunkiem, że zgodzi się z Bogiem w sprawie tego co jest grzechem, a także w sprawie sposobu rozwiązania problemu tego grzechu.

(*7) W zdaniu tym mamy tryb warunkowy: „Jeśli jednak zgodzimy się z Bogiem w sprawie naszych grzechów…” – inni tłumaczą „Jeśli wyznajemy nasze grzechy”, gdzie słowo „wyznajemy” jest przekładem gr. słowa homologeo, które oznacza pełne zgodzenie się z czyjąś opinią, zgodne z kimś mówienie, potwierdzenie czegoś. Chodzi więc o pełne zgodzenie się z Bogiem w tej sprawie, którą On nazywa grzechem. Określenie „wyznawać grzechy” nie oddaje jednak do końca pełni myśli dotyczącej uznania przez człowieka swojej grzeszności. Nie możemy bowiem wyznać (powiedzieć) Bogu czegoś, czego On sam by nie wiedział. Nie możemy Go niczym zaskoczyć ani wyjawić Mu jakiejkolwiek – choćby najmroczniejszej – tajemnicy, której On by nie znał. Gdy grzeszymy, to On doskonale wszystko widzi, nawet jeśli czynimy to tylko w głębi naszego serca. Rzecz jest więc w tym: (1) czy w pełni zgadzamy się z Bogiem, że to, co On uważa za grzech, jest rzeczywiście grzechem, i przyznajemy Jemu słuszność w tej sprawie, ponieważ to On definiuje, co jest święte, a co grzeszne, co jest światłością, a co ciemnością; (2) czy w pełni zgadzamy się z Bożym sposobem rozwiązania problemu naszego grzechu, a więc z tym, że jedynym jego rozwiązaniem jest krew Jezusa przelana na krzyżu, do której niczego dodać już nie możemy, że jest to jedyna i w pełni wystarczająca ofiara za grzech; (3) czy w pełni zgadzamy się z Bożym stosunkiem do grzechu, a więc z pełnym odrzuceniem grzechu, odłączeniem się od niego, znienawidzeniem zarówno tego grzechu, jak i wszystkiego, co do niego prowadzi. Te trzy elementy zgodzenia się z Bogiem są esencją terminu homologeo. Wydaje się, że we współczesnym języku lepszym określeniem  byłoby wręcz powiedzenie „uzyskanie Bożej homologacji” niż „wyznanie grzechu”.

(*8) Por. J 15,1-6.

(*9) Bóg w swoim Słowie mówi, że każdy człowiek, bez wyjątku, jest grzeszny (zob. Ps 51,7; 143,2; Hi 4,17; 9,2-3; 1 Krl 8,46; Prz 20,9; Koh 7,20; Rz 3,9-20).