Przede wszystkim musicie wiedzieć, że ja nie wstydzę się Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, gdyż to właśnie ona jest mocą Bożą(*1) niosącą ratunek(*2) wszystkim, którzy zaufali jej przesłaniu – najpierw Żydom, a później innym narodom(*3). To w niej bowiem zostało jasno przedstawione, kiedy i na jakich zasadach Bóg uznaje ludzi za sprawiedliwych. A dokonuje tego wyłącznie na podstawie faktu, czy ktoś całą swą nadzieję i zaufanie złożył w Chrystusie, zgodnie z tym, co jest napisane w Piśmie, że tylko ten, kto wytrwa w ufności do Niego, zostanie uznany za sprawiedliwego. Taki jedynie odziedziczy odwieczne i nieskończone Życie(*4).
══════════
(*1) W pojęciu Żydów Mocą Bożą był Duch Świętości (hebr. Ruah Ha-Kodesz; gr. TO PNEUMA TO HAGION – „Duch Tego, który jest Święty”), którego w kulturze Zachodu często nazywa się Duchem Świętym. Literalne potraktowanie słowa HAGION jako formy przymiotnikowej, a nie rzeczownikowej (co bardziej oddawałoby hebrajskie znaczenie tego słowa), nie zawsze pozwala niewprawionemu czytelnikowi Bożego Słowa dostrzec wymiar istoty Bożego Ducha. Jednak dzięki tej uwadze Pawła jesteśmy w stanie lepiej rozumieć, że Bóg, który jest Świętym Duchem (por. J 4,24), koncentruje moc swego działania na przemienianiu ludzkich serc poprzez głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie (por. także 1 Kor 1,18 oraz 2 Kor 10,4). Lekceważenie tej wielkiej prawdy i poszukiwanie objawów „mocy Bożej” w czymś innym prowadzi nie tylko do niezrozumienia istoty i charakteru działania Ducha Świętego Boga, ale także do wypaczania zdrowej nauki o Chrystusie.
(*2) Greckie słowo soteria znaczy: „ratunek”, „uwolnienie”, „wyzwolenie”, „uzdrowienie”. Często podsumowuje się je terminem teologicznym „zbawienie”, lecz konieczne jest zrozumienie faktu, że w czasach gdy Apostoł Paweł pisał ten list, słowo soteria nie było tak bardzo jak teraz obciążone bagażem dyskursów teologicznych.
(*3) W oryginale greckim ponownie zostało użyte słowo Hellen. W tym miejscu wyraźnie opisuje ono wszystkich ludzi niebędących wyznawcami judaizmu, a więc w najszerszym znaczeniu – inne narody (tzw. pogan).
(*4) Por. Ha 2,4. Dosł. „będzie żyć” (gr. dzao), co odnosi się do Boskiej rzeczywistości odwiecznego Życia (gr. Dzoe).