AngielskiGdy Jezus wyszedł z domu ujrzał pewnego człowieka, imieniem Mateusz(*1), który pracował w punkcie poboru podatków. Podszedł do niego i powiedział:
— Przyłącz się do mnie!
Ten zaś natychmiast wstał i zaczął Mu towarzyszyć.
Kiedy zaś zatrzymali się w domu Mateusza, przyłączyli się do nich kolejni poborcy podatkowi(*2) oraz inni grzesznicy(*3). Spoczęli oni przy stole(*4) razem z Jezusem i Jego uczniami. Gdy tylko faryzeusze zwiedzieli się o tym, zaczęli atakować uczniów(*5) pytaniami:
— Dlaczego wasz nauczyciel siada do stołu z poborcami i innymi grzesznikami?
Gdy to pytanie dotarło do Jezusa tak na nie odpowiedział:
— Lekarza potrzebują nie ci, którzy są zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Musicie zrozumieć, co znaczy: mam upodobanie w czynach miłosierdzia, a nie w ofiarach składanych na ołtarzach(*6). Przyszedłem bowiem po to, by wezwać(*7) grzeszników, a nie tych, którzy myślą, że są sprawiedliwi(*8).
————
(*1) Drugim imieniem Mateusza było: Lewi (por. Mk 2,14 i Łk 5,27.29).
(*2) Poborcami podatków byli zwykle Żydzi kolaborujący z okupantem. Byli oni powszechnie znienawidzeni i wszyscy nimi gardzili, gdyż ludzie ci dopuszczali się wielkich nadużyć, pobierając opłaty ponad wszelką miarę. Do nadużyć zachęcał system wydzierżawiania przez Rzymian stanowisk poborców podatkowych. Nadwyżki poborca mógł zostawić dla samego siebie.
(*3) „Grzesznikami” religijni Żydzi nazywali tych swoich współplemieńców, którzy pod brzemieniem mnogości przepisów Prawa Mojżeszowego poddawali się i przestawali swoimi siłami dążyć do wypełnienia tegoż Prawa. Przestali więc być ludźmi religijnymi.
(*4) W tamtej kulturze i czasach stoły były niskie (20-30 cm wysokości) i ludzie przy nich spoczywali leżąc, a nie siedząc.
(*5) Zwykle wielu uczniów towarzyszyło Jezusowi, nie tylko Dwunastu. Faryzeusze, z uwagi na rytualną czystość, pewnością nie weszli do domu poborcy podatkowego, dlatego wnioskujemy, że pytania zadali uczniom z szerszej grupy, a nie tym w domu.
(*6) Por. Oz 6,6.
(*7) Gr. kaleo. Słowo to oznacza tak „wzywać” jak i „zapraszać” np. na ucztę. Od słowa tego pochodzi również rzeczownik ekklesia, czyli zgromadzenia wywołanego (zaproszonego) ludu, które często również tłumaczy się jako „Kościół”.
(*8) Zgodnie z Rz 3,23 wszyscy ludzie są grzesznikami. Rzecz w tym, że jedni mają tego świadomość, podczas gdy inni uważają samych siebie za sprawiedliwych (por. Rz 3,10).
