Mt 24,4-14 (NPD)

Przede wszystkim bądźcie ostrożni, by ktoś was nie zwiódł, gdyż pojawi się wielu takich, którzy – podszywając się pode mnie – twierdzić będą, że są namaszczeni(*1) i zwiodą wielu! Ale gdy zewsząd będą napływać wieści o wojnach, nie wpadajcie w panikę. To musi się wydarzyć, lecz nie tak będzie wyglądał koniec. Przyjdzie taki czas, że narody powstaną przeciwko sobie, a królestwa przeciwko królestwom. Pojawią się głód i trzęsienia ziemi. Lecz wszystko to – niczym pierwsze bóle porodowe – będzie zaledwie początkiem. Potem nadejdzie okres wielkich prześladowań, w czasie których, jako moi uczniowie, będziecie znienawidzeni i zabijani przez innych ludzi. Dla wielu z was stanie się to powodem duchowego upadku. Wtedy będziecie się wzajemnie zdradzać i nienawidzić! Pojawi się też między wami wielka liczba fałszywych proroków(*2), którzy zaczną was zwodzić. Powszechnie nasilająca się nieprawość spowoduje, iż serca wielu z was ogołocą się z postawy ofiarnej Bożej miłości! I tylko ten, kto wytrwa we mnie do końca, zostanie uratowany(*3)! W tym czasie Dobra Wiadomość o Królestwie Niebios będzie rozchodziła się pomiędzy wszystkimi narodami Ziemi. Wtedy dopiero nastąpi koniec(*4)!

══════════
(*1) Mamy tu do czynienia z grą słów. Namaszczony po hebrajsku to Mesjasz, a po grecku Chrystus. Historia potwierdza, że w pierwszych dwóch wiekach n.e. wielu przywódców rewolt żydowskich podawało się za mesjaszy. W wiekach późniejszych dużo osób pretendowało do posiadania Bożego namaszczenia (bycia swoistym chrystusem).

(*2) Historia Żydów po zburzeniu świątyni jerozolimskiej w roku 70 mówi o pojawieniu się niespotykanej wręcz liczby fałszywych proroków i nauczycieli (rabinów). W teologii ten okres nazywa się judaizmem rabinicznym (talmudycznym). Jedną z jego dominujących cech było całkowite odcięcie się od nauczania Jezusa. W ten sposób wyznawcy judaizmu stali się antychrześcijańscy.

(*3) Patrz przypisy do Mt 10,21-23.

(*4) Jezus nie precyzuje czasu, kiedy nastanie koniec epoki (eonu) Izraela jako narodu, który został wybrany do ogłoszenia chwały Bożej. Wskazuje jedynie, że czas ten nastąpi, gdy Dobra Wiadomość o Bożym Królestwie rozejdzie się pomiędzy wszystkimi narodami, a więc gdy Boża chwała zostanie powszechnie ogłoszona. Biorąc pod uwagę fakt, że Izrael nie zrealizował tego zadania, zasklepiając się w swoim poczuciu ekskluzywizmu, całkowicie zrozumiałe jest, że Bóg zdecydował się ujawnić swoją chwałę światu w inny sposób. Na nowo zdefiniował pojęcie ludu wybranego do tego zadania. Tym razem powierzył tę misję nowej zbiorowości ludzi ze wszystkich narodów (gr. ethnos), którzy wiarą (zaufaniem) odpowiedzieli na Jego dzieło w Chrystusie. Historia nowożytna jasno pokazuje, iż ta zapowiedź Jezusa zaczęła się bardzo szybko realizować, a misja Izraela rozumianego etnicznie jako lud Boży bezpowrotnie się zakończyła.

Dziesięć Przykazań

3 lutego 2025

Grzech

3 lutego 2025

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *