AngielskiWtedy niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszy tak się do Niego odezwali:
— Nauczycielu, jeśli to, co mówisz jest prawdą, potwierdź to jakimś znakiem. Dokonaj jakiegoś cudu!
Lecz Jezus tak im odpowiedział:
— O wy, zepsuty i cudzołożny(*1) narodzie(*2)! Domagacie się cudu – znaku z Niebios, lecz żaden znak poza znakiem proroka Jonasza nie będzie wam dany! Jak bowiem Jonasz przez trzy dni i trzy noce przebywał we wnętrzu morskiego potwora(*3), tak i ja, Syn Człowieczy, przez trzy noce i trzy dni(*4) będę znajdować się we wnętrzu(*5) na Ziemi! A ludzie z Niniwy, jako świadkowie na Sądzie powstaną przeciwko wam – ku waszemu potępieniu! Oni bowiem słysząc wołanie Jonasza(*6) opamiętali się, wy zaś mając do czynienia z kimś większym niż Jonasz, ciągle jesteście oporni.
=============
(*1) Gr. moichalis. W myśleniu hebrajskim, podobnie jak współcześnie, cudzołóstwem było współżycie z innym partnerem niż prawowity mąż lub prawowita żona. Jednak istotną różnicą w stosunku do dzisiejszych zwyczajów było to, że zgodnie z oryginalnym Bożym planem, małżeństwo konstytuowało się w chwili podjęcia przez mężczyznę i kobietę pierwszego aktu seksualnego. Ludzie, którzy bez jakiegokolwiek zewnętrznego przymusu (w tym gwałtu lub zależności niewolniczej) decydowali się sami na skorzystanie z daru seksualności, jaki Bóg oryginalnie zarezerwował tylko dla małżeństwa, swoim działaniem deklarowali Najwyższemu decyzję bycia małżonkami. Dlatego ani język hebrajski, ani grecki nie ukuły pojęcia „mąż” czy „żona” równego semantycznie naszemu. W tych językach męża i żonę określano pojęciem „jej mężczyzna” i „jego kobieta”. Biblia wzmocniła to opisem „kobieta jego młodości” oraz „mężczyzna jej młodości”. Podpisywanie dokumentów ślubnych (certyfikatów małżeństwa, aktów małżeństwa) pojawiło się znacznie później i w pewnym zakresie wykręciło oryginalny Boży plan sankcjonując jako legalne tylko małżeństwa potwierdzone przed odpowiednie instytucje, niezależnie od seksualnej historii życia państwa młodych. Czerpiąc mądrość z oryginalnego Bożego planu w kulturze hebrajskiej głęboko było zakorzenione zrozumienie, iż każdy młody człowiek powinien czekać z seksem do świadomej decyzji zawarcia związku małżeńskiego (więcej na ten temat w Komentarzu NPD → Małżeństwo). Wagę i znaczenie świadomej decyzji współżycia tylko z żoną czy mężem swej młodości podkreśla fakt, że w Biblii Hebrajskiej słowem „cudzołóstwo” Bóg Najwyższy określił również oddawanie czci i hołdów bożkom, figurom i obrazom, a więc komuś innemu niż On sam – PAN (hebr. JHWH) i Bóg Wiekuisty. Kontekst w jakim Jezus wypowiada te słowa do Żydów, którzy zdradzali Boga duchowo przez oddawanie czci bożkom z tego świata (miłość pieniądza również kwalifikuje się do tego pojęcia), wskazuje, że najprawdopodobniej miał na myśli bałwochwalstwo. Grzech bałwochwalstwa w całej Biblii jest jednoznacznie porównywany przez Boga do grzechu cudzołóstwa. Zrywa on bowiem przymierze i jedność duchową tak samo, jak cudzołóstwo niszczy przymierze i jedność cielesną powstającą w trakcie pierwszego intymnego współżycia. Składanie hołdów komu innemu niż Bóg Najwyższy było, jest i zawsze będzie – zgodnie z Jego Słowem – duchowym cudzołóstwem. Warto również pamiętać, że Bóg sam siebie określał jako Oblubieniec Izraela, a ponieważ historia Żydów jest jednym wielkim pasmem ciągłych zdrad Boga i wstydliwych powrotów do Niego, nie jest wcale dziwne, że Jezus w oryginale użył określenia „cudzołożny naród”.
(*2) Gr. genea – słowo to ma dość szerokie znaczenie. Może ono oznaczać potomków, jakiegoś rodu (stąd pochodzą genealogie), pokolenie, czy wreszcie całe klany lub narody. Kontekst słów wypowiedzianych przez Jezusa wskazuje tu na to ostatnie.
(*3) Por. Jon 2,1.
(*4) „Trzy noce i trzy dni” – określenie trzech dób. Słowami „noc i dzień” Żydzi określali dobę, która u nich zawsze zaczynała się wieczorem o godz. 18:00.
(*5) Gr. kardia (serce, środek, centrum czegoś). Wielu interpretatorów w sformułowaniu en te kardia tes ges chce widzieć zapowiedź, że Jezus spędzi trzy dni i noce w „grobie” (w „łonie ziemi”, „we wnętrzu ziemi”). Warto jednak zwrócić uwagę, że Jezus nie użył słowa „grób”, chociaż doskonale je znał (por. Mt 23,27 i Mt 23,29), lecz używając słowa kardia zapowiedział, iż przez 3 dni i 3 noce będzie w centrum (w środku) tego, co wydarzy się na Ziemi. I rzeczywiście, całość wydarzeń paschalnych z ostatniego tygodnia życia Jezusa zamknęła się w okresie trzech dni i trzech nocy. To właśnie miało być dla niewiernych Żydów „znakiem Jonasza”. Gdyby chcieć tłumaczyć (jak to robi wiele tradycyjnych przekładów), iż Jezus miał w grobie spędzić 3 dni i 3 noce, musielibyśmy uznać, że albo (1) zmartwychwstał w poniedziałek/wtorek, albo (2) został ukrzyżowany w środę, albo (3) zapis Mt 12,40 jest nierzetelny, bo nawet dzieci potrafią policzyć, że okres od piątku do niedzieli nie zawiera w sobie trzech nocy i trzech dni, albo (4) sens wersetu Mt 12,40 jest współcześnie tłumaczony w niewłaściwy sposób. Jednak od najwcześniejszych czasów tradycja chrześcijańska potwierdza fakt, że Jezus został ukrzyżowany i pogrzebany w piątek, a zmartwychwstał w niedzielę (licząc wg czasu zachodniego). Oczywiście wszyscy chrześcijanie pierwszego wieku znali te podstawowe fakty dotyczące śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Znali również 13 innych fragmentów NT (np. Mt 16,21; Mt 17,23; Mt 20,19), w których Jezus stwierdza, że zostanie zabity przez ukrzyżowanie i trzeciego dnia zmartwychwstanie. Aby zrozumieć co znaczy określenie trzeciego dnia odsyłamy czytelników do poglądowego diagramu „Ostatnie godziny Jezusa przed ukrzyżowaniem” w artykule „Datowanie w NPD” znajdującego się w części „Wyjaśnienia metodologiczne NPD” [opublikowanego drukiem w trzecim wydaniu Listu do Kolosan (NPD)]. Pokazuje on, że chociaż wg zachodniego sposobu liczenia czasu Jezus spędził w grobie niecałe 2 doby, to wg rachuby żydowskiej powstał z martwych rzeczywiście tak, jak zapowiedział trzeciego dnia. Kluczem do zrozumienia sensu tego sformułowania jest zrozumienie konsekwencji innego sposobu liczenia czasu przez Żydów, a innego obecnie.
(*6) Por. Jon 3,4-10.
