AngielskiSkąd w takim razie biorą się pomiędzy wami tarcia i kłótnie? Czyż nie pochodzą one z wewnętrznych namiętności, które rodzą się w was i popychają do chorego współzawodnictwa? Usilnie pożądacie wielu spraw i rzeczy! Pełni zazdrości walczycie o nie, a nawet się zabijacie. W rezultacie tego, że nie możecie czegoś zdobyć lub osiągnąć jeszcze bardziej się zmagacie i bijecie. Prawda zaś jest taka, że nie macie na uwadze tego, co jest wolą Boga. Co gorsza, nawet nie pragniecie jej realizacji, ani nawet o to nie prosicie(*1)! A jeśli już zaczynacie o coś prosić, to nic nie otrzymujecie, gdyż prosicie nie o to, o co trzeba! Koncentrujecie się bowiem jedynie na zaspokajaniu swoich własnych potrzeb i przyjemności! W ten sposób cudzołożycie ze światem(*2)! Czyżbyście nie wiedzieli, że przyjaźń ze światem jest bałwochwalstwem, duchowym cudzołóstwem i nieprzyjaźnią z Bogiem(*3)? W ten sposób każdy, kto decyduje się na przyjaźń ze światem, staje się wrogiem Boga!(*4). Czy myślicie, że Pismo na próżno wspomina o tym, że Bóg jest zazdrosny o Ducha, którego w was umieścił(*5)? Pamiętajcie, że Boża łaskawość, o której Pismo wspomina w taki sposób:
Bóg odwraca się od pysznych,
lecz pokornych otacza swoją łaskawością(*6),
jest znacznie potężniejsza niż świat i wszystkie jego namiętności razem wzięte! Ona jest całkowicie wystarczająca do pokonania tego świata! Podporządkujcie się więc Bogu! Diabłu natomiast zdecydowanie się przeciwstawcie, a wtedy odstąpi od was! Zbliżcie się do Boga, a On także przybliży się do was! Grzesznicy, oczyśćcie swe życie z brudów, w jakich się nurzacie! Wy, którzy w swoich duszach ciągle jesteście rozdwojeni, pozwólcie w końcu Bogu na to, by uświęcił wasze serca! Okażcie żal, zasmućcie się z powodu grzechów, jakich się dopuszczacie, i zapłaczcie nad nimi! Niech wasze światowe zadowolenie przemieni się w prawdziwy w żal, a światowa wesołość – w ubolewanie! Uniżcie się przed PANEM, a On was wywyższy!
══════════
(*1) Apostoł ukazuje tu jedno ze źródeł problemów, z jakimi zmagają się ludzie (także wierzący). Jest nim rozdźwięk pomiędzy faktycznymi potrzebami a drążącymi ich wewnętrznymi pragnieniami i pożądaniami (por. 1 Tm 6,6 a także Łk 3,14). Zestawia to również z tym, co jest najważniejsze – poszukiwaniem i wypełnianiem woli Boga.
(*2) „Cudzołożenie ze światem” – fraza opisująca grzech, którym jest przyjmowanie wartości i standardów światowych, pójście za bożkami tego świata. W całej Biblii bałwochwalstwo i cudzołóstwo są traktowane jako jeden grzech, który jest skierowany zarówno przeciwko przymierzu, jak i przeciwko jedności związku. Ponieważ Bóg sam siebie przedstawia jako Oblubienicę ludu wybranego, więc wielokrotnie (w całym Piśmie świętym) odstępstwo od zaufana Mu nazywa zdradą i duchowym cudzołóstwem (por. Ps 106,39). Cała Księga Ozeasza jest temu poświęcona. Zob. także Iz 54,5; Jr 3,20; Wj 34,15-16; Pwt 31,16; Mt 16,4; Mk 8,38. W NT społeczność wierzących jest nazwana Oblubienicą Chrystusa (2 Kor 11,1-2; Ef 5,24-28; Ap 19,7; Ap 21,9). Porzucenie Chrystusa dla świata jest więc duchową zdradą Zbawiciela, zerwaniem zaręczyn z Chrystusem, które dokonały się w chwili nawrócenia i opamiętania się człowieka oraz nałożenia na niego pieczęci Ducha Uświęcenia (Ef 2,13-14).
(*3) Por. 1 J 2,15 a także Mt 16,24-26; Mk 4,19; Łk 9,25; Rz 12,2; Ef 2,2; 2 Tm 4,10; Ap 3,4. Przy okazji warto zauważyć, że wersety te stoją w najwyraźniejszej sprzeczności z popularnymi, aczkolwiek nieudanymi, przekładami J 3,16. W przekładzie NPD tego wersetu (J 3,16) zadbano, aby sens greckiego tekstu (w kontekście gramatycznym i logicznym) był oddany jak najwierniej. Więcej w Komentarzu NPD → J 3,16 – Aspekty tłumaczeniowe i znaczeniowe.
(*4) Por. 2 Tm 4,10.
(*5) Por. 1 J 4,4 oraz z Ef 1,13-14.
(*6) Por. Prz 3,34. Zauważmy, że Bóg nie okazuje swojej łaskawości wszystkim, choć wielu tak myśli. Bóg jest dobry dla wszystkich, ale swoją łaskawość okazuje tylko pokornym (por. także 1 P 5,5).
