AngielskiWtedy Mojżesz tak rzekł do Boga(*1):
― Dobrze, pójdę do potomków Izraela i powiem im: „Bóg(*2) waszych ojców posłał mnie do was”. A jeśli oni zapytają: „Jakie jest Jego imię(*3)?”. Co mam im powiedzieć?Wtedy Bóg(*4) odpowiedział Mojżeszowi:
― JA JESTEM, KTÓRY JESTEM(*5). ― I tak dodał: ― Tak powiesz synom Izraela: „TEN, KTÓRY JEST posłał mnie do was!”.
══════════
(*1) Hebr. Elohim.
(*2) Hebr. Elohim.
(*3) Pytanie Mojżesza ma głębokie umocowanie kulturowe. W antycznym świecie semickim każda postać i każda rzecz musiała być opisane przez imię. Imię było wyrazem i opisem cech przedmiotu lub ekspresją zasadniczych cech danej osoby. Imię odzwierciedlało naturę rzeczy lub osoby. Jeśli coś nie miało imienia, nie istniało.
(*4) Hebr. Elohim.
(*5) Hebr. JHWH. W tym miejscu Bóg po raz pierwszy przedstawia się w pierwszej osobie „JA JESTEM, KTÓRY JESTEM”. Nie czyni tego sam z siebie, ale na wyraźną prośbę Mojżesza w związku ze zleconą mu misją. Tak więc w kontekście tej misji Bóg przedstawia się jako TEN, KTÓRY JEST. Określenie to związane jest ściśle z naturą Boga, który jest jedynym mającym sam w sobie odwieczne i nieskończone ŻYCIE, a więc wieczną OBECNOŚĆ. Ludowi, którego planuje wyprowadzić z niewoli, obiecuje tu swoją OBECNOŚĆ. Późniejsze wprowadzenie wokalizacji samogłoskowej od słowa „Adonaj” (dokonane w manuskryptach żydowskich przez masoretów) wskazuje, że Arcykapłan raz w roku wchodzący do najświętszego miejsca w przybytku PANA mógł używać tego imienia Boga w brzmieniu zbliżonym do: „Jahwe”, a nie jak błędnie zinterpretował to w roku 1303 Porchetus a Salvaticis: „Jehowa”. Przeciętny Żyd nigdy nie wymawiał tego imienia Boga, dlatego dokładne jego brzmienie faktycznie uległo zapomnieniu. W przekładzie na język grecki rabini żydowscy w miejsce tetragramu JHWH użyli słowa KYRIOS. Idąc śladem ich myślenia Redakcja NPD w polskim przekładzie użyła zapisu: PAN (celowo używając wielkich liter).
