AngielskiWszyscy podlegają tym samym prawidłom: na świat przychodzą nadzy – prosto z łona matki – i również nadzy ten świat opuszczają. Nikt niczego zabrać ze sobą nie może, niezależnie od tego, ile w życiu zdobył swoją ciężką pracą. Jakże wielkim ciężarem jest świadomość tego, że wszystko, co człowiek zgromadzi w doczesności, opuści go w ostatniej godzinie życia i po śmierci nie będzie mieć żadnych korzyści z tego, co na Ziemi zdołał wypracować(*1). A jeśli jeszcze uświadomi sobie, że prowadził życie w duchowej ciemności – pełne frustracji, gniewu oraz niepokoju – będzie to w jego ostatniej godzinie straszliwym obciążeniem dla serca i duszy(*2).
══════════
(*1) W Łk 12,33 Jezus wyjaśnił uczniom, że prawdziwe inwestowanie polega na gromadzeniu skarbów w Niebiosach (zob. także Prz 19,17).
(*2) W świecie starożytnym serce nie było jak obecnie wiązane z uczuciami. Antyczna antropologia postrzegała je jako ośrodek woli. Z kolei dusza stanowiła kwintesencję istnienia. Więcej w Komentarzu NPD → Serce, → Dusza.
