Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Mateusza 6,19-24 (NPD)

Nie marnujcie czasu na gromadzenie ziemskich skarbów(*1), które niszczeją lub mogą zostać wam skradzione! Zamiast tego zaangażujcie się w gromadzenie skarbów w Niebiosach, gdzie to, co zbierzecie nie zniszczeje i żaden złodziej niczego wam nie skradnie! Mówię o tym, abyście nieustannie badali, z czym powiązane są wasze serca. One bowiem zakotwiczone są tam, gdzie znajduje się wasz skarb. Dzieje się tak, gdyż serce człowieka zawsze jest przywiązane do tego, co ma dla niego największą wartość.  W tych sprawach nie dajcie się nikomu zwodzić! Pamiętajcie też, że szczera i serdeczna hojność(*2) jest jak zdrowe oko, dzięki któremu światłość wnika do wnętrza człowieka. Pielęgnując w swych sercach hojność będziecie jaśnieć od wewnątrz, co będzie widoczne także na zewnątrz. Jeśli jednak pogrążycie się w chciwości, to będziecie jak ktoś, kto ma chore oko. Wskutek takiej choroby całe wnętrze człowieka staje się pogrążone w mroku! A gdybyście przewrotnie nazywali światłością to, co w istocie jest ciemnością, znaczyłoby to, że jesteście pogrążeni w straszliwej ciemności! Nikt nie jest w stanie być w pełni poddany dwóm panom. Jeśli bowiem jest lojalny wobec jednego, to siłą rzeczy drugiego będzie lekceważył; jeśli jednemu okazuje posłuszeństwo, to polecenia drugiego będzie miał za nic. Nie ma zatem żadnej możliwości, byście mogli jednocześnie służyć i Bogu, i Mamonowi(*3).

══════════

(*1) Znaczące jest to, że staranie o zbudowanie wielkiego majątku (skarby) Jezus nazywa marnowaniem czasu. Jego wypowiedź stoi w ostrej sprzeczności z koncepcjami „ewangelii sukcesu”, która zachęca do starań w celu osiągnięcia sukcesu materialnego.

(*2) Określenie „szczera i serdeczna hojność” chociaż nie występuje literalnie w tekście oryginalnym, to w wymowie paraboli użytej przez Jezusa jest kluczowym zwrotem tej wypowiedzi. Jezus odnosi się bowiem do pojęcia bardzo głęboko osadzonego w kulturze i idiomatyce semickiej. Chodzi o tzw. „dobre (zdrowe) oko” (tu: dające światłość ciału) i „złe (chore) oko” (tu: powodujące pogrążenie się ciała w ciemnościach). „Dobre oko” jest do dziś w kulturze bliskowschodniej symbolem serdecznej i szczerej hojności oraz dobroci, a „złe oko” symbolem zła, sknerstwa, a nawet przekleństwa i „rzueania uroku”.

(*3) W dosłownych przekładach: „mamonie”. Słowo to ma etymologię aramejską i odnosiło się do bożka bogactwa i materialnego powodzenia – Mamona. Mamon w kulturze kananejskiej i babilońskiej był bożkiem, za którym ukrywał się demon chciwości i pożądli­wości dóbr materialnych. Od jego imienia ukuto kolokwialne określenie pieniądza: „mamona”. O ile jednak pieniądze same w sobie, jako środek płatniczy, są moralnie neutralne, o tyle pożądanie i chciwość, jaką one wzbudzają, są wyraźnym znakiem uwikłania serca człowieka w system wartości rodem z królestwa mroku. Słowo Boże nazywa to związanie umiłowaniem bogactwa (miłością pieniędzy) – por. 1 Tm 6,9-10.

 

Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Mateusza 5,17-20 (NPD)

18 maja 2019

Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Mateusza 6,25-34 (NPD)

18 maja 2019