AngielskiWas zaś, uczeni w Piśmie i faryzeusze, czeka straszliwa kara(*1)! Jesteście bowiem hipokrytami, którzy w rzeczy samej zamykają innym wejście do Królestwa Niebios. Sami tam nie wchodzicie, a tym, którzy pragną dostać się tam, utrudniacie to, jak tylko możecie!
Tak, tak, przeklęci uczeni w Piśmie i faryzeusze, straszliwa kara czeka was z powodu obłudy, w której żyjecie! Ograbiacie bowiem domy wdów i publicznie celebrujecie swoje modlitwy pusząc i nadymając się(*2) przed ludem! Z tego powodu znacznie surowszy wyrok czeka na was niż kogokolwiek innego(*3).
O wy obłudni znawcy Pisma i faryzeusze. Straszliwa kara czeka was z powodu waszej hipokryzji! W celu pozyskania choćby jednego naśladowcy(*4) jesteście gotowi przemierzać lądy i morza, a gdy już kogoś złapiecie czynicie go winnym piekła po dwakroć bardziej niż sami jesteście!
══════════
(*1) Tu i dalej tekst grecki tłumaczy aramejskie słowo wypowiedziane przez Jezusa jako: ouai. Występuje tu ono tu osiem razy i jest adresowane przez PANA przeciwko faryzeuszom i uczonym w Piśmie, podczas gdy w Mt 5 również osiem razy określił On, kto jest błogosławionym (szczęśliwym) z Bożego punktu widzenia. Te dwa opisy są wyraźnie sobie odpowiednie i przeciwstawne. Słowo ouai wielokrotnie jest użyte także w Apokalipsie (Ap 8,13; Ap 9,12; Ap 11,14; Ap 12,12; Ap 18,10; Ap 18,10; Ap 18,16; Ap 18,19) zawsze w kontekście przekleństwa, kary i potępienia. Ouai! można tłumaczyć też (zgodnie Mk 12,40): „Czeka was straszliwa kara (wyrok potępienia)!” lub „Biada wam!”. Redakcja NPD odstąpiła jednak od tradycyjnego „Biada wam!” z uwagi na fakt, że w języku potocznym zwrot ten prawie nie występuje, a jeżeli już, to kojarzy się z biadoleniem i biedą, co raczej wywołuje współczucie. Tekst grecki w tym miejscu jest natomiast bardzo mocnym potępieniem złej postawy, potężnym zarzutem, którego celem jest dogłębne wstrząśnięcie słuchaczami.
(*2) Gr. profasis. Słowo jest złożeniem pro (występować przed) i fajno (błyszczeć). W połączeniu ma również znaczenie zabiegania o uznanie, puszenia się, pewnego rodzaju „lansowania się”.
(*3) Niektóre rękopisy dokumentu Mateusza nie zawierają tego wersetu, dlatego jest on pomijany w niektórych wydaniach Biblii. Słowa te jednak są nie tylko obecne w wielu manuskryptach, ale także powtórzone w Mk 12,40 i Łk 20,47.
(*4) Dosł. „prozelitę” – chodzi o osobę, która zmienia swe przekonania nie pod wpływem działającego w jego sercu Bożego Słowa (metanoia = opamiętanie się), ale pod wpływem ludzkiego wrażenia wywieranego przez motywującego, błyskotliwego mówcę, który błyszczy przed widownią.
