Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Mateusza 22,1-14 (NPD)

Jezus zaś dalej zwracał się do nich w przypowieściach:

— Królestwo Niebios podobne jest do pewnego króla, który wyprawił wesele synowi. Rozesłał on swe sługi, by wezwali na wesele, tych którzy wcześniej byli zaproszeni, ale ci nie chcieli przyjść. Wysłał więc ponownie inne sługi, przykazując im: „Powiedzcie zaproszonym: «Ucztę już przygotowałem. Stoły są zastawione i mięsiwa czekają. Schodźcie się na wesele!»”

Lecz zaproszeni zlekceważyli i to zaproszenie. Jedni udali się na swoje pola, inni do swoich sklepów. Jeszcze inni pochwycili jego sługi, znieważyli, a nawet niektórych pomordowali. Posłał więc król swych żołnierzy, by wytracili morderców, a miasto ich spalili. Na koniec rzekł do swych sług:

„Wesele jest wprawdzie gotowe, ale zaproszeni nie okazali się godni, by wziąć w nim udział. Idźcie zatem na ulice i zapraszajcie na przyjęcie każdego, kogo tylko spotkacie”.

Wyszli więc słudzy króla na ulice i zebrali wszystkich, jakich tam spotkali: złych i dobrych. W ten sposób sala weselna wypełniła się przypadkowymi ludźmi. A kiedy król wszedł tam, by przyjrzeć się przybyłym, zobaczył między nimi kogoś nie ubranego w strój weselny. Podszedł więc do niego i spytał: „Przyjacielu, jak się tu dostałeś, nie mając stroju weselnego?” A ten oniemiał. Wówczas król rozkazał sługom: „Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemność, gdzie będzie szloch i zgrzytanie zębami. Co prawda wielu zostało zaproszonych na moją ucztę, lecz niewielu się do niej przygotowało”(*1).

══════════

(*1) Boże wezwanie do zbawienia wymaga przejścia przez proces uświęcenia (por. Hbr 12,14), który Apostoł Paweł nazywa „obleczeniem się w nową naturę” Właśnie ta nowa natura została tu zobrazowana jako przywdzia­nie białych szat na weselną ucztę Chrystusa (Bożego Baranka). Ta uczta to finał procesu zbawienia, jaki dokona się po Sądzie Ostatecznym. W rozważanym tekście zobrazowane jest to różnicą jaka istnieje pomiędzy słowem kletoi (zaproszeni, wezwani), a słowem eklektoi (ci, którzy odpowiedzieli na wezwanie Boże, ci którzy przygotowali się, a więc postąpili zgodnie z Bożym wezwaniem). Stąd też społeczność tych ostatnich nazywana jest ekklesia (Kościół w rozumieniu duchowym). Jednak i ci, którzy tworzą ekklesia muszą właściwie przygotować się do uczty Chrystusa. Jeśli nie obleką się w nową naturę zostaną wyrzuceni z sali weselnej „tam gdzie będzie szloch i zgrzytanie zębami”.