Nagle Jezus przerwał i, zanim kolejny raz przemówił do ludu, tak się modlił:
— Abba(*1), Ojcze Kochany, wysławiam Ciebie, PANA Niebios i Ziemi. Zadziwiające jest to, że ludzie uważani za mądrych i uczonych postrzegają Twoje sprawy jako skomplikowane(*2), a maluczcy, którzy z dziecięcą ufnością lgną do Ciebie, widzą je jako jasne i proste. O tak, Ojcze, jesteś niezwykle życzliwy(*3) w swoim działaniu!
══════════
(*1) W oryginale słowo to nie występuje w tym miejscu tekstu greckiego, ale wiemy (por. Mk 14,36), że Jezus tak właśnie po aramejsku rozpoczynał swe modlitwy do Ojca. Grecki tekst niestety nie oddaje w pełni dynamiki języka aramejskiego. Jednak w Rz 8,15 oraz Ga 4,6 zachowały się ślady takiego użycia słowa Abba.
(*2) Gr. ekrypsas – forma czasownika krypto, od którego pochodzi polskie określenie „kryptografia”.
(*3) Gr. eudokia – „życzliwość”, „dobra wola”, „przychylność”.