AngielskiŚwiętość – jako jedna z cech Bożego charakteru – znaczy „inność”, „odłączenie”, „odseparowanie” od grzechu i nieprawości w dowolnej postaci (por. Kpł 19,2; Kpł 20,26; 1 P 1,16; 1 P 3,15; Hbr 7,26; Ap 15,4). Grzech, który tak mocno charakteryzuje świat (rozumiany jako system wartości i myślenia, a nie jako Boże stworzenie) i który jest synonimem ciemności, jest przeciwieństwem świętości często łączonej również z Bożą Światłością (por. Wj 15,11; J 1,5; J 9,5; J 12,46; 1 J 1,5) i Bożą doskonałością (por. Pwt 32,4; Mt 5,48). Obcowanie z Bożą świętością sprawiło, że zarówno prorok Izajasz (por. Iz 6,1-5), jak i Mojżesz (por. Hbr 12,21) czuli przerażenie. Światłość Bożego Oblicza zostawiła ślad na twarzy Mojżesza (por. 1 Kor 3,7-15). Jednak jasność ta ustąpiła z czasem, nie była bowiem odnawiana bliską relacją Mojżesza z PANEM (por. 2 Kor 3,7-15). Podobna wizja świętości Boga, jakiej dostąpił Izajasz (por. Iz 6,1-5), była też udziałem Jana Apostoła (por. Ap 4,2-8).
Badając temat Bożej świętości, dowiadujemy się także, iż Bóg oczekuje, aby Jego lud sercem i myślami był odłączony od wartości tego świata (por. Rz 12,2; 2 Kor 6,17; 1 P 1,15-16; Ap 18,4) i stał w gotowości do wyłącznej Jego dyspozycji.
Świadectwo o Bożej świętości składa również → Boże Prawo, którego przesłanie jest na wieki utrwalone Bożą świętością i z tego powodu nigdy się nie zmienia (por. Mt 5,18). Ono bowiem ukazuje niezmierzoną doskonałość i świętość Boga, jakiej żaden człowiek nigdy nie będzie w stanie sam z siebie dosięgnąć (por. Hbr 10,28 i Jk 2,10). Żadna najmniejsza litera Prawa Mojżeszowego nie podlega zmianie, ponieważ Boża świętość jest niezmienna.
W Osobie Jezusa z Nazaretu Boża świętość zawitała na świat i w sposób jawny oraz przyjazny, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, ukazała ludziom swoje oblicze (por. 1 P 3,15; 2 Kor 3,16-18). Warto zwrócić uwagę na to, że o ile Bóg w Chrystusie był gotów zrezygnować z wielu swoich praw i przywilejów (por. Flp 2,6-7), o tyle nigdy nie zrezygnował ze swej świętości (por. 1 P 3,15). Każdy zatem, kto prawdziwie chce podążać za Jezusem, powinien uciekać od grzechu (por. 1 P 1,15-16).
Patrz też → Duch Świętego Boga.
