AngielskiPo jego wyjściu Jezus powiedział:
— Właśnie nadszedł czas, abym ja – Syn Człowieczy, został otoczony chwałą, to znaczy, aby Bóg w moim ciele odebrał chwałę sobie należną. Jeśli bowiem Bóg we mnie zostanie otoczony chwałą, to znaczy Bóg osobiście(*1) dozna chwały, a dozna jej niechybnie! Moi drodzy(*2), jeszcze tylko przez chwilę będę z wami i jak to wcześniej zapowiadałem religijnym przywódcom(*3), tak i wam teraz mówię: „Będziecie mnie szukać, lecz dokąd idę, wy teraz pójść nie możecie”. Zostawiam wam jednak nowe przykazanie, abyście w relacjach między(*4) sobą zawsze zachowywali postawę tak ofiarnej miłości(*5), jaką ja was umiłowałem(*6). Po tym bowiem wszyscy poznają, że prawdziwie jesteście moimi uczniami, jeśli moja ofiarna miłość będzie widoczna między wami!(*7).
Wtedy Szymon Piotr spytał Jezusa:
— PANIE… A Ty gdzie się wybierasz?
On zaś tak mu odparł:
— Tam, dokąd idę, ty nie możesz mi teraz towarzyszyć. Kiedyś jednak i ty tam się udasz.
Lecz Piotr nalegał:
— PANIE, dlaczego nie mogę iść z Tobą teraz? Przecież jestem gotów oddać życie(*8) za Ciebie!
Wtedy Jezus rzekł:
— Czyżby? Twierdzisz, że jesteś gotów życie za mnie oddać? Zapewniam cię, że zanim straże odtrąbią sygnał zwany „pianiem koguta”(*9), ty trzy razy się mnie wyprzesz!
══════════
(*1) Gr. auton en auto – dosł. „sam w sobie”.
(*2) Dosł. „Drogie dzieci” – taki zwrot był dość powszechnie stosowany przez nauczycieli wobec uczniów, nawet jeśli byli to dorośli ludzie.
(*3) Por. J 7,34; J 8,21-22.
(*4) Polecenie Jezusa dotyczy relacji między braćmi w wierze. Wobec innych (tzn. tych, który nie są braćmi w wierze) postawa chrześcijanina powinna być pełna miłosierdzia i łaskawości. Natomiast postawa ofiarnej Bożej miłości powinna cechować relacje pomiędzy braćmi w wierze.
(*5) Słowa Jezusa, który mówił po aramejsku, zostały tu przełożone na język grecki przy użyciu czasownika agapao. Słowo to w odróżnieniu od fileo czy stergein nie jest nośnikiem ładunku emocjonalnego, ale wyraża świadomą i ofiarną decyzję wyświadczania dobra również tym, którzy na to dobro wcale nie zasługują. Dla podkreślenia decyzyjności wyboru w sposobie życia i postępowania przez uczniów Jezusa, przekład NPD – tłumacząc gr. agapao – posługuje się najchętniej określeniem „postawa ofiarnej miłości”.
(*6) Znamienne jest, że Izrael w Prawie Mojżesza miał zawarte przykazanie miłości Boga (Pwt 6,5) i bliźniego (Kpł 19,18). Tak więc nakaz wzajemnego miłowania się przez uczniów w zasadzie nie wydaje się nowym przykazaniem. Jednak jest nowym, jeśli zwrócimy uwagę na jego szczegółowy opis. Jezus zmienił bowiem całkowicie punkt odniesienia wskazując na nowy standard (Jego ofiarna miłość), na którym mają być wzorowane relacje pomiędzy uczniami.
(*7) Ofiarne miłowanie braci i sióstr w wierze jest, obok postawy unikania grzechu, jedynym znakiem wyróżniającym chrześcijanina, który prawdziwie jest uczniem Jezusa. Postawa ofiarnej Bożej miłości wobec braci w wierze nie oznacza wcale uniesień emocjonalnych, lecz zawsze jest świadomym wybieraniem troski o osoby ufające Chrystusowi. Od samego początku chrześcijaństwa wiele religijnych osób starało się wprowadzać różnego typu symbole „rozpoznawcze” chrześcijan: ryba, krzyż czy gołębica. I chociaż mają one swój sens i uzasadnienie, to jednak zbyt łatwo jest traktować je instrumentalnie lub obrzędowo. Obnoszenie się z nimi czy nawet afiszowanie, wcale nie musi świadczyć, że ktoś jest prawdziwym uczniem Jezusa. Prawdziwa ofiarna Boża miłość (gr. agape), a więc postawa świadczenia dobra także tym, którzy wcale na to dobro nie zasługują, jest prawdziwym, i co najważniejsze, jedynym poświadczonym przez samego Chrystusa znakiem. Wszelkie inne znaki są niczym nadruki na tubkach z różnego rodzaju pastami. Nie ma znaczenia, co jest nadrukowane na danej tubce lub jakie symbole znajdują się na niej. Liczy się tylko to, co z niej wychodzi pod wpływem stresu (nacisku). Tylko to jest faktycznym dowodem, co znajduje się w jej środku. Jezus w całym swoim nauczaniu wskazywał, że jeśli z człowieka poddanego presji, naciskom czy stresowi wydobywa się postawa ofiarnej Bożej miłości agape, można to traktować jako znak, że taka osoba prawdziwie do Niego należy.
(*8) Gr. psyche – dosł. „duszę” (por. przypis do J 10,11).
(*9) Z uwagi na fakt, że żydowskie przepisy zabraniały trzymania kogutów w obrębie murów Jerozolimy, raczej nie chodzi tu o pianie prawdziwego koguta. Trzeba też wiedzieć, że w armii rzymskiej zakończenie każdej z nocnych straży (które zmieniały się co trzy godziny) było oznajmiane sygnałem trąbki. Sygnał po trzeciej zmianie (a więc o 3:00 rano) zwany był po łacinie gallicinum (po grecku: alektorofonia), co w obu językach znaczy: „pianie koguta”. Sygnały te były donośne i znakomicie słyszalne w całym mieście.
