1 List do Tymoteusza 1,8-11 (NPD)

Tacy bowiem powinni najpierw zrozumieć, że Boże Prawo(*1) – które przecież samo w sobie jest dobre – winno być również dobrze, to znaczy we właściwy sposób, stosowane! Zostało ono bowiem ustanowione nie dla ludzi, którzy pełniąc wolę Boga, zostali objęci sprawiedliwością Chrystusa, ale dla tych, którzy trwają w buncie i nieprawości; a więc dla bezbożników, którzy pogrążeni w swoich grzechach profanują wszystko, co tylko możliwe; dla tych, co odżegnują się od uświęcenia; dla ojcobójców, matkobójców oraz innych morderców;  dla rozpustników i tych, którzy trwają w seksualnym wyuzdaniu i pornografii(*2); dla osób praktykujących relacje homoseksualne(*3); dla handlarzy ludźmi, kłamców, krzywo­przysięzców i wszystkich innych, którzy swym postępowaniem sprzeciwiają się zdrowym wartościom(*4),  które wynikają z treści przesłania Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie ogłoszonej przez pełnego chwały Boga Najwyższego, którą to również i mnie powierzono do rozpowszechnienia.

══════════

(*1) Patrz przypis do poprzedniego wersetu.

(*2) Użyte tu greckie słowo pornos ma dość szerokie odniesienie do różnego typu grzechów seksualnych.

(*3) Warto zwrócić uwagę, że Apostoł nie pisze tu o skłonnościach homoseksualnych, ale o praktykowaniu homoseksualizmu. Jeśli więc ktoś odczuwa pociąg do tej samej płci, a jednocześnie pragnie żyć w pokoju z Bogiem ma zawsze wyjście: może prowadzić życie w celibacie. Takie rozwiązanie zabezpiecza człowieka przed grzechem i obrażaniem Boga czynami, które dla Stworzyciela są obrzydliwością (por. Kpł 18,22; Kpł 20,13). Życie w czystości (pomimo skłonności homoseksualnych) i nieobnoszenie się ze swymi ciągotami może być świętym życiem, które będzie również w pełni szanowane i cenione przez braci w wierze. Grzechem więc jest nie tyle fakt, że ktoś odczuwa pociąg do tej samej płci, ile to, czy ulega on tym skłonnościom i je praktykuje, a także czy afiszując się nimi, promuje swój grzech publicznie (por. Rz 1,32). Jezus jasno powiedział, że narzucanie innym wrogiego Bogu sposób myślenia, które prowadzi tych ludzi do grzechu, spotka się z karą (por. Mt 18,6; Mk 9,42; Łk 17,2). Apostoł Paweł podkreślał to również w innych swoich listach – por. Rz 1,27 oraz 1 Kor 6,9.

(*4) Gr. didaskalia – „pouczanie”, „nauczanie”, „zasady”. Inni tłumaczą „nauka” rozumiane w sensie moralnym. Słowo to pochodzi od czasownika didasko („nauczać”, „wpajać wartości”), od którego wywodzi się polski termin „dydaktyka”.