Paraklet

Gr. Parakletos. Nie da się jednym słowem oddać całego bogactwa znaczeń tego słowa. W NPD przetłumaczono je jako „Opiekun, Rzecznik i Adwokat”. Termin ten pochodzi od czasownika parakaleo („wzywam”, „proszę”, „przywołuję na pomoc”) i często był używany w kontekście prawniczym. W sądownictwie określał osobę wspomagającą, wzywaną do udzielenia pomocy prawnej oskarżonemu. Może też oznaczać kogoś, kto popycha daną osobę do przodu, dodaje otuchy, ożywia, lituje się, broni, jest orędownikiem czy rzecznikiem kogoś^(*1). Nowy Testament mówi o Jezusie, że jest „Parakletem” (por. 1 J 2,1). On sam potwierdził to, gdy zapowiadając posłanie Ducha, stwierdził, że będzie to gr. allon Parakleton – „inna postać Parakleta” (por. J 14,16 – inna postać Rzecznika, Opiekuna i Adwokata). Tą „inną postacią Parakleta” jest Duch Chrystusa, czyli Duch Boży (por. J 15,26). Dla określenia „inny” użyte zostało słowo allon (od gr. allos), które oznacza inność co do formy, ale zgodność natury. Różni się ono od drugiego greckiego określenia „inny” – gr. heteron (od gr. heteros), które oznacza inność nie tylko w formie, ale i w naturze (inność co do kategorii). W 2 Kor 11,4 Apostoł Paweł użył określenia heteron, ostrzegając wierzących, aby nie przyjmowali „innego ducha” niż Duch Boży.
Werset J 14,16 pokazuje, że Jezus, zapowiadając przyjście Boga w innej postaci, jako „Rzecznika, Opiekuna i Adwokata” (NPD), ujawnił mające nadejść wielkie przeobrażenie w służbie na rzecz Bożego Królestwa. Bóg Wszechmogący, obecny w osobie Syna – Jezusa z Nazaretu – był z uczniami w bardzo limitowanym zakresie (ograniczonym nie tylko przez ludzkie ciało Jezusa, ale i przez Jego obecność w danej chwili tylko w jednym miejscu). We wspomnianym wersecie Jezus zapowiedział, że On nadal będzie wspierał swych uczniów, ale już nie w widzialnej cielesnej postaci, ale w duchowej. Dzięki temu Jezus przez swego Ducha będzie obecny w życiu każdego ze swych uczniów, w każdym czasie i w każdym miejscu.

══════════
^(*1) Przeciwnikiem Parakletosa w sądzie był diabolos zwany też kategoros (lub kategor) – „oskarżyciel” (por. Ap 12,10).