AngielskiMiłosierdzie (gr. eleos; hebr. rehum) jest aktywną postacią współodczuwania czyjegoś cierpienia lub dramatu wyrażającą się w praktycznym działaniu. Jest ono szczególną formą okazywania zmiłowania, praktycznym aspektem czynienia dobra również wobec osoby, która na dobro nie zasłużyła. W tym sensie jest więc realizacją postawy ofiarnej Bożej miłości agape (por. Mt 6,14-15).
Biblia wyraźnie mówi o Bogu, że jest miłosierny (por. Wj 34,6; 2 Krn 30,9; Ps 103,8; Łk 1,50; Łk 1,54; 1 Tm 1,2; Tt 3,5). On jest Ojcem wszelkiego miłosierdzia (por. 2 Kor 1,3) i będąc nadzwyczajnie bogaty w miłosierdzie (por. Ef 2,4), oczekuje, że Jego dzieci też będą pełne miłosierdzia (por. Mt 9,13; Ef 4,32).
W Liście do Hebrajczyków 4,16 znajdujemy informację, iż zbliżając się do Tronu Bożej Łaski, możemy doświadczać nie tylko Bożej łaski, ale i Bożego miłosierdzia. To zestawienie pomaga w rozróżnieniu tych dwóch aspektów Bożego charakteru. O ile Boża łaskawość jest związana z ofiarowaniem człowiekowi dobra, na które on sobie nie zasłużył, o tyle miłosierdzie jest ulitowaniem się nad beznadziejną sytuacją człowieka. Zatem w czasie pokusy do grzechu człowiek powinien modlić się o Bożą łaskę potrzebną do przetrwania i wytrwania w relacji przyjaźni z Bogiem, a w sytuacji popełnionego już grzechu – o Boże miłosierdzie, które jest zdolne usunąć konsekwencje tego grzechu oraz przywrócić człowieka do relacji przyjaźni z Bogiem.
