AngielskiBądź również pewien tego, że w czasach ostatecznych relacje społeczne staną się bardzo trudne(*1). Ludzie będą samolubni, chciwi pieniędzy, chełpliwi, butni, bluźnierczy, bez serca dla rodziców, niewdzięczni, niegodziwi, nieczuli, nieubłagani, rzucający oszczerstwa, nieopanowani, wulgarni, gardzący dobrem, pełni wszelkiej zdrady, porywczy, w próżności nadęci, bardziej kochający wygodę i przyjemności niż Boga. Zewnętrznie będą stwarzać pozory pobożności, lecz wewnętrznie odrzucą jej przemieniającą moc uświęcenia(*2). Od takich trzymaj się daleko! Z nich bowiem pochodzą ludzie krążący po domach(*3) i pozyskujący zaufanie bezmyślnych i łatwowiernych kobiet(*4), które nurzają się w grzechach, gdyż nieustannie pozwalają uwodzić się różnego typu pożądliwościom. Kobiety takie rozpoznasz po tym, że twierdzą, iż ciągle się uczą, lecz w rzeczywistości nigdy nie dochodzą do poznania Prawdy. Jak kiedyś Jannes i Jambres wystąpili przeciwko Mojżeszowi(*5), tak współcześni zwodziciele występują przeciwko Prawdzie Bożego Słowa(*6). Są to ludzie o wypaczonych umysłach, których „wiara” nigdy nie została przez Boga potwierdzona(*7). Jednak nie zyskają oni wiarygodności u wszystkich, gdyż ich przebiegłość – podobnie jak i tamtych – stanie się w końcu powszechnie znana.
══════════
(*1) Gr. chalepos znaczy również „ciężkie”, „niebezpieczne”, „surowe”, „zaciekłe”, „brutalne”.
(*2) Opis tych, którzy okazują „pozory pobożności” jest niezwykle pojemny. Jednak zestawiony z określeniem, że tacy ludzie odrzucają jej przemieniającą moc uświęcenia, wyraźnie odnosi się do rezygnacji z czerpania od Chrystusa sił do życia przeciwnego temu, które opisane zostało w wersetach 2-4. Czasami przedstawiciele skrajnych poglądów teologicznych próbują sugerować, że słowo „moc” odnosi się tu do zdolności dokonywania cudów, uzdrowień i innych nadnaturalnych „efektów”. Jednak kontekst komentowanego zdania nie uprawnia do takiej interpretacji. Istotą działania Bożego Ducha Świętości w ludziach wierzących jest udzielanie im mocy do naśladowania Chrystusa w Jego świętości (stąd Bożego Ducha, który jest przecież Duchem Chrystusa, określa się także mianem: Duch Świętości lub Duch Uświęcenia). Gdyby przyjąć interpretację owych skrajnych teologicznie grup, Boży Duch Świętości byłby się raczej „duchem efektów specjalnych”, zamiast tym, kim w rzeczywistości jest: Duchem prowadzącym do uświęconego życia w Chrystusie (por. 2 Kor 5,7-8). Oczywiście Bóg może – według swojej woli – dokonywać cudów, kiedy i jak chce, ale głównym nurtem jego nadnaturalnego działania na Ziemi, jest przemienianie ludzkich serc, a następie – już w odrodzonych ludziach – kształtowanie charakteru Jezusa Chrystusa.
(*3) Dosł. „wciskający się do domów”. W obecnych czasach wspomniane wciskanie się do domów może przyjmować różną postać. Dawniej było do fizyczne nachodzenie, dziś może być realizowane przez media (radio, tv, prasa).
(*4) Dosł. „niewolniczo uzależniający od siebie kobiety”.
(*5) Nawiązanie do Wj 7,11 oraz Wj 7,22. Chodzi o czarowników egipskich, których imiona: Jannes i Jambres, Paweł zaczerpnął z pozabiblijnej tradycji Izraelitów.
(*6) Tzn. przeciwko Jezusowi – por. J 14,6 a także J 1,1-14.
(*7) Por. Mt 7,21-23.
