AngielskiA gdyby się okazało, że któryś ze zwierzchników wspólnoty wierzących grzeszy, skarć go surowo na oczach wszystkich, aby inni również na tym skorzystali napełniając się bojaźnią Bożą. Zaklinam cię na Boga, w obliczu Chrystusa Jezusa oraz posłańców(*1), których wybrałem w celu dostarczenia ci tego listu, byś przestrzegał powyższych zasad bez żadnych wyjątków! Nikogo nigdy nie faworyzuj! Mając to na uwadze, nikomu pochopnie odpowiedzialności(*2) we wspólnocie nie powierzaj, abyś działając zbyt pośpiesznie, nie został przypadkiem wplątany w cudze problemy i grzechy. Bądź ostrożny i z całą trzeźwością umysłu strzeż samego siebie, by zachować się nieskalanym. I nie chodzi mi wcale o to, abyś nie używał wina. Przeciwnie, z uwagi na swój żołądek i jego częste niedomagania, kosztuj nieco wina, gdyż picie samej wody(*3) nie jest dobre dla ciebie. Pisząc o trzeźwości, miałem na myśli zachowanie zdolności właściwej oceny sytuacji. Chodzi bowiem o to, że grzechy niektórych ludzi są znane powszechnie i widoczne z daleka, co sprawia, iż takie osoby można łatwo rozpoznać i ustrzec się przed nimi. Problem jednak leży w tym, że są również i tacy, których grzechy są skryte głęboko, a ich konsekwencje ciągną się za nimi po cichu – spowite nimbem tajemnicy. Dlatego musisz być ostrożny! Podobnie zresztą ma się rzecz z dobrymi czynami. Jedne z nich są jawne i znane od razu, inne zaś ukryte. Lecz w końcu i te staną się wszystkim dobrze znane.
══════════
(*1) Gr. angelos – słowo to etymologicznie oznacza „posłańca”. Posłańcami NT określa delegowanych do określonych zadań tak ludzi, jak i byty duchowe (aniołów).
(*2) Dosł. „rąk nie nakładaj”. Nakładanie rąk w tradycji apostolskiej wiązało się z oficjalnym powołaniem danej osoby do służby i desygnowaniem jej do wykonania konkretnych zadań, po ich wcześniejszym wyszkoleniu. Delegowania uczniów do realizacji określonych celów dokonywali w imieniu wspólnoty jej zwierzchnicy. W dzisiejszych czasach jest to porównywalne do wręczenia oficjalnego dokumentu nominującego do pełnienia określonej funkcji (podobnie jak wręczenie ambasadorowi jego plenipotencji, czyli pełnomocnictw). Są oczywiście grupy osób, które doszukują się w tekstach biblijnych mówiących o „nakładaniu rąk” jakiegoś mistycznego „przekazywanie namaszczenia Duchem Bożym”. Jednak tego typu interpretacja nie wytrzymuje ani testu historycznego, ani funkcjonalnego. Zbyt wiele osób, na które w historii fizycznie „nakładano ręce” udowodniło, że w ich późniejszym działaniu nie było żadnego namaszczenia Duchem Bożym, a ich życie nie miało nic wspólnego z życiem w duchu uświęcenia.
(*3) Tymoteusz nie był mocnego zdrowia. Najwyraźniej szkodziła mu nawet zmineralizowana woda, jaka występowała w tych rejonach Azji Mniejszej. Najbardziej znane źródła wód mineralnych w tym rejonie znajdowały się w Laodycei (obecnie to Laodikeia leżąca ok. 18 km na południe od Pamukkale w Turcji). Tam woda zawierała duże ilości wapnia. Dawało się ją spożywać tylko w postaci gorącej lub zimnej. Letnia powodowała wymioty (por. Ap 3,16).
