1 List Jana 3,7-12 (NPD)

Dzieci(*1), nie dajcie się nikomu zwieść – każdy, kto owocuje taką sprawiedliwością, jaka była widoczna w Jezusie, wyraźnie potwierdza, iż jest okryty sprawiedliwością Chrystusa. Kto zaś systematycznie owocuje(*2) grzechem, ten należy do diabła, gdyż diabeł od samego początku nie tylko grzeszy, ale jest również źródłem grzechu. A Syn Boży objawił się po to, by zniszczyć dzieło diabelskie. Każdego więc, kto prawdziwie narodził się z Ducha Bożego, cechuje to, iż nie trwa w grzechu(*3), ponieważ Boże Słowo, czyli Boże nasienie(*4), które umocniło się w nim, chroni go od takiego postępowania(*5). Nie trwa on w grzechu, gdyż z Boga został zrodzony. Po tym właśnie można odróżnić dzieci Boga od dzieci diabła. Każdy bowiem, kto nie owocuje sprawiedliwością Chrystusa(*6), nie jest z Boga; podobnie jak ten, kto w odniesieniu do swych braci i sióstr w wierze, nie postępuje według Bożego wzorca miłości(*7). Taki jest bowiem przekaz, który słyszeliście od samego początku, żebyśmy się wzajemnie traktowali z Bożą miłością(*8). Nie tak, jak Kain, który pozostając w mocy Złego(*9) i zamordował swojego brata(*10). A dlaczego go zamordo­wał? Bo widział, że jego własne dzieła były złe, zaś dzieła jego brata zapowiadały Bożą sprawiedliwość(*11).

—————

(*1) Gr. paidia. Apostoł używa tu słowa wskazującego na fakt, że ci którzy stali się teknon przechodzą do fazy wychowania (paideia), aby w przyszłości stać się hyios.

(*2) „Systematyczne owocowanie” jest dynamicznym ekwiwalentem czasownika poieo, który został tu użyty w formie imiesłowowej w czasie teraźniejszym niedokonanym, co oznacza aktualne trwanie w jakimś procesie.

(*3) Jan – używając czasu teraźniejszego niedokonanego – nie pisze tu o jakimś chwilowym potknięciu czy upadku, z którego człowiek się podnosi jak najszybciej, ale o ciągłym i aktualnym pozostawaniu w grzechu. Słowo Boże (Boże nasienie) trwające w człowieku jest najlepszym lekarstwem na chorobę grzechu. Człowiek bowiem sam z siebie nie ma wystarczających sił, by uwolnić się z mocy grzechu i pozostać uniezależnionym od niego na zawsze. Tylko Boże Słowo (którego wcieloną postacią jest Jezus Chrystus) ma moc wyrwać człowieka z grzechu i umocnić go tak, aby nie był więcej od tego grzechu uzależniony.

(*4) Por. 1 P 1,23.

(*5) Jan podaje tu każdemu pod rozwagę niezwykle mocny test weryfikacyjny. Tym testem jest trwanie w Bożym Słowie. Każdy – jeśli stać go będzie na obiektywną ocenę samego siebie – kto stwierdzi, że Boże Słowo nie ma istotnego wpływu na jego codzienne życie, powinien wziąć sobie głęboko do serca to przesłanie, inaczej ryzykuje wszystkie wieczne konsekwencje zwodzenia samego siebie.

(*6) Zwrot „nie owocuje sprawiedliwością Chrystusa” jest ekwiwalentem dynamicznym literalizmu: „nie czyniący Bożej sprawiedliwości”. Z uwagi na fakt, że pełnia Boskiej sprawiedliwości została objawiona w Chrystusie, to jej pełnienie (przynoszenie jej owocu) w praktyce dnia codziennego jest postępowaniem wg Słowa Chrystusa.

(*7) „Boży wzorzec miłości” (gr. agape) to świadczenie dobra tym, którzy na to wcale nie zasługują. Jest to życiowa decyzja, a nie stan emocjonalny.

(*8) „Miłowanie” (gr. agapao) jest postawą działania, a nie stanem emocjonalnym. Miłość agape jest więc postawą wyświadczania dobra tym, którzy na to nie zasługują, a przede wszystkim braciom w wierze. Tę postawę Jezus ustanowił wyróżnikiem (znakiem), po którym uczniowie Jezusa mają być rozpoznawani przez innych ludzi (por. J 13,35). Więcej w Komentarzu NPD → miłość.

(*9) Gr. poneros może być odczytane jako „zło” w sensie moralnym. Gdy jest poprzedzone rodzajnikiem określonym ho, wówczas oznacza osobową siłę zła, tj. „Złego” – czyli szatana. Tylko dla rozróżnienia tego kontekstu redakcja użyła wielkiej litery.

(*10) Zob. Rdz 4,1-8.

(*11) Ofiara z pierworodnych zwierząt swej trzody oraz z ich tłuszczu, którą złożył Abel, była proroczą zapowiedzią odkupieńczej ofiary Baranka Bożego – Jezusa.