AngielskiKto się oddaje w opiekę Najwyższemu(*1),
kto u Wszechmocnego(*2) wytchnienia poszukuje,
ten mówi do PANA: „Tyś moją ucieczką!
O, Boże(*3), ma warownio, Tobie zaufałem!”
On może cię wybawić z podstępnej pułapki
i ustrzec przed straszną, niszczącą chorobą.
On swymi ramionami troskliwie cię otuli
i swoją wiernością osłoni jak tarczą.
Strach nocą cię nie przejmie
ani zagrożenie za dnia nadchodzące;
żadna zaraza, co w mroku się wykluwa,
ani zagłada w dzień jasny szalejąca.
Nawet gdyby tysiące legły obok ciebie,
a dziesiątki tysięcy ginęły wokoło,
ciebie to nie spotka, ty będziesz bezpieczny.
Na własne oczy ujrzysz zapłatę nieprawych,
karę jaką poniosą ludzie niegodziwi.
Skoro w PANU złożyłeś swoje bezpieczeństwo,
za obrońcę wziąłeś Boga Najwyższego(*4),
to zło cię nie dosięgnie,
a wszelka zaraza ominie cię z daleka(*5),
bo swoim aniołom da rozkaz w twej sprawie,
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.
Na rękach cię poniosą,
abyś nie uraził swej nogi o kamień(*6).
Lwy i węże podepczesz, zwyciężysz potęgi,
a swoją stopą(*7) zmiażdżysz głowę gada.
PAN bowiem oświadczył: „Niechybnie go ocalę,
ponieważ do mnie przylgnął, więc go uratuję;
wywyższę go, bo poznał, kim prawdziwie jestem(*8).
Gdy będzie mnie wzywać, na pewno mu odpowiem;
wesprę go w ucisku, z opresji wybawię
i godnym chwały na zawsze uczynię.
Dam się mu w pełni nasycić długim życiem
i pozwolę dostąpić mojego zbawienia”.
══════════
(*1) Hebr. Eljon.
(*2) Hebr. Szaddaj.
(*3) Hebr. Elohim.
(*4) Hebr. Eljon.
(*5) Obietnice takie jak ta należy rozumieć w duchowym sensie. Mówi ona o duchowym bezpieczeństwie i ostatecznym wytrwaniu Bogu. Wiele miejsc w Biblii wspomina o tym, że Bóg czasami pozwala byśmy cierpieli, gdyż może to być jedyna droga do naszego opamiętania się i oszlifowania naszych charakterów. Szatan fałszywą interpretacją tego i następnego wersetu kusił Jezusa, gdy Ten przebywał na pustyni (por. Mt 4,6 i Łk 4,11). Ważne jest zatem, by duchowych obietnic nie sprowadzać tylko i wyłącznie do wymiaru materialnego.
(*6) Por. Mt 4,6 i Łk 4,11.
(*7) Por. Rdz 3,15; Ps 110,1 a także Łk 10,19 i 1 Kor 15,25.
(*8) W tekście oryginalnym występuje hebraizm: „bo poznał moje imię”. Imię w tradycji żydowskiej było zawsze związane z konkretną cechą tego, kto je nosił, i opisywało istotę jego.
