AngielskiWskazówka dla kierownika chóru: według stylu Jedutuna. Psalm Asafa.
Do Boga nieustannie wołam z głębi duszy,
do Boga głos mój wznoszę, aby mnie wysłuchał!
Pana poszukuję w czasie mej niedoli,
w modlitwie nocą podnoszę swe ręce,
jednak moja dusza pociechy nie zaznaje.
Ciągle szukam Boga, wciąż o Nim rozmyślam,
a od tego wzdychania duch osłabł w mym wnętrzu!
Nie potrafię zasnąć, nie mogę zmrużyć oczu;
jestem tak strapiony, że mowę mi odbiera!
Moje myśli bez końca wracają ku przeszłości,
wciąż rozpamiętując dawne dni i lata.
W sercu je roztrząsam, nocami je badam,
lecz duch mój natrętne podnosi pytania:
„Czy Pan mnie odrzucił aż po wieczne czasy?
Czy już nigdy więcej nie będzie mi życzliwy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze?
Czy już się wyczerpała Jego obietnica?
Czy Bóg zapomniał o swojej litości?
Czy w gniewie stłumił swoje miłosierdzie?”
W tak wielkiej boleści serce moje trwało,
że w końcu mnie ogarnęły takie podejrzenia,
iż ręka Najwyższego może się odmienić.
O PANIE [by nie pozostawać w takim przekonaniu],
będę nieustannie wspominać Twoje dzieła
i cudowne czyny, których dokonałeś.
Dawne Twe działania będę wciąż rozważać
i ciągle rozmyślać o cudach Twojej mocy.
Boże, Ty drogą świętości zawsze postępujesz,
jakiż „bóg” mógłby w czymkolwiek Ci dorównać!(*1).
Tylko tyś jest Bogiem, który czyni cuda;
dałeś poznać narodom wielką swą potęgę,
gdy lud uwolniłeś swą mocarną ręką,
dając wolność potomkom Jakuba i Józefa(*2).
Kiedy wody morskie ujrzały Ciebie, Boże,
ich kipiel zadrżała z wielkiego przestrachu;
potężnego wstrząsu doznały głębiny.
Na Synaju chmury spłynęły ulewą,
huk wydały obłoki, gromami miotając!
Głos Twój, niczym grzmot, z wichru się odezwał,
a Twe błyskawice rozdarły nieboskłon!
Ziemia się zatrzęsła, w posadach zadrżała!
Powiodłeś ich drogą poprzez środek morza,
ścieżką wytyczoną przez wielkie otchłanie,
ani na chwilę ich nie opuściłeś(*3).
Tak troskliwie wiodłeś swój lud niczym stado,
doglądając go ręką Mojżesza i Aarona.
————–
(*1) Dosł. (hebr.): „jakiż «bóg» jest tak wielki jak Elohim?”.
(*2) Poetycka przenośnia oznaczająca cały Izrael.
(*3) Dosł. „Nie pokazałeś im swoich pięt”. Wyrażenie idiomatyczne, które w języku hebrajskim oznacza zdradę lub opuszczenie kogoś. Por. J 13,18, gdzie Jezus – cytując Ps 41,10 – użył podobnego sformułowania na opisanie zdrady Judasza.
