Angielski
Description
Poemat żałobny, jakim jest księga Lamentacje Jeremiasza (zwana też Trenami), został napisany na gruzach Jerozolimy zniszczonej przez Babilończyków. Jest on wyrazem rozpaczy proroka nad losem narodu i jego ukochanego miasta, Jerozolimy. W obliczu klęski prorok jest szczery w swoim oglądzie przyczyn upadku Judy. Nie próbuje niczego ugrać na martyrologii swego narodu. Jasno wypowiada to, co inni próbowali ukrywać. Głośno oświadcza, iż to, co spotkało Judejczyków i Jerozolimę, było zasłużoną karą za ich bunt i odstąpienie od Boga Żywego. Lamentacje Jeremiasza swoją treścią i emocjonalnym przekazem świetnie uzupełniają się z Księgą Jeremiasza oraz dwudziestym piątym rozdziałem Drugiej Księgi Królewskiej. Od czasu do czasu wybrzmiewają w nich pewne myśli, które są silnie wrośnięte w etniczną mentalność żydowską. Należy do nich między innymi przekonanie o własnej wyjątkowości, która znajduje niejednokrotnie wyraz w skumulowanych pretensjach nawet do samego Stworzyciela. Ostatecznie jednak prorok widzi, że o ile Bóg może znakomicie funkcjonować bez Izraela, o tyle Izrael bez Boga jest skazany na zagładę. To prowadzi go do głębokiej refleksji, która na koniec wyraża się w pokornym błaganiu o odnowę narodu. Poemat składa się z pięciu elegii, w których prorok uwidacznia rozdarcie serca i duszy spowodowane zniszczeniem Jerozolimy przez Babilończyków. Widać w nich poetyckie paralele do pieśni żałobnych zawartych w Psalmach 74 – 79.
