AngielskiJezus zaś tak im odpowiedział:
— A wy, dlaczego stosując się do waszej tradycji przekraczacie Boże przykazania? Bóg przecież powiedział: Szanuj(*1) swego ojca i matkę(*2), oraz: Kto by złorzeczył swemu ojcu lub matce, ma ponieść śmierć!(*3). Wy tymczasem tak nauczacie: „Kto powie ojcu lub matce: «To, co miało być wsparciem dla ciebie, przekazałem w darze do skarbca świątynnego(*4)”», ten nie musi się już przejmować przykazaniem nakazującym okazywanie szacunku rodzicom”. W ten sposób dla swojej tradycji odrzucacie Boże Słowo! Obłudnicy, trafnie Izajasz o was prorokował:
Ponieważ ten naród kieruje do mnie tylko słowa
i czci mnie jedynie swoimi wargami,
podczas gdy ich serca są daleko ode mnie,
dlatego hołdy, które mi składają,
nie mają dla mnie żadnego znaczenia,
gdyż są one tylko wyrazem tradycji, jakiej się wyuczyli(*5).
══════════
(*1) Znaczenie hebrajskiego słowa kabad („szanuj”) miało dużą pojemność znaczeniową począwszy od „czcij”, przez: „miej w poważaniu”, „oddaj honor”, kończąc na „zadbaj o” i „wspieraj”.
(*2) Wj 20,12; Pwt 5,16.
(*3) Wj 21,17; Kpł 20,9; Prz 28,24.
(*4) Gr. doron – darowizna, ofiara, podarunek. Marek w Mk 7,11 doprecyzowuje to jeszcze użyciem aramejskiego słowa korban (korbonas). Józef Flawiusz w swojej Wojnie żydowskiej (księga II, rozdz. 9,4) oraz w Dawnych dziejach Izraela (księga XVIII, rozdz. 3,2) wspomina o korbanie jako skarbie świątynnym, który został naruszony przez Piłata na cele budowy akweduktu jerozolimskiego.
(*5) Iz 29,13 – por. także Ps 78,36-37.
