AngielskiProszę (…) o to, aby On sam otwierał oczy waszych serc ku lepszemu pojmowaniu tego, czym jest nadzieja, do której was wzywa(*1), czym bogactwo Jego chwały, którą macie odziedziczyć wraz z innymi wierzącymi, oraz czym jest nieskończona Jego potęga, której z całą mocą używa względem nas(*2). To właśnie tę moc ukazał Bóg w Chrystusie przez Jego powstanie z martwych i objęcie w Niebiosach Tronu(*3) ponad wszelką zwierzchnością, władzą, mocą i panowaniem, i ponad jakimkolwiek imieniem wysławianym nie tylko obecnie, ale i w przyszłości(*4). W ten sposób wszystko, i to całkowicie, zostało poddane władzy(*5) Chrystusa, a On sam został ogłoszony Głową Kościoła(*6), czyli społeczności wierzącego ludu, która jest Jego Ciałem(*7) i w której obecnie realizuje się cała Jego Pełnia, ponieważ to On absolutnie i bez reszty wypełnia(*8) tę społeczność.
══════════
(*1) W oryginale jest tu słowo „powołanie” (wezwanie) – gr. klesis, które ma semantyczne pokrewieństwo z kaleo (wołać, powoływać) oraz ekklesia (społeczność wywołanego ludu, który odpowiedział na Boże powołanie; kościół).
(*2) W wersetach 17–19 warto zwrócić uwagę na pięć kwestii, w jakich Paweł wstawiał się w modlitwie za wierzących, których chciał ugruntować w Chrystusie.
(*3) Por. Ps 110,1. Dosł. „posadziwszy na prawicy” – klasyczny hebraizm, informujący o posiadaniu pełnej władzy i potęgi.
(*4) Paweł odnosi to do wszelkich istot – duchowych i cielesnych – otaczanych przez ludzi chwałą oraz czcią.
(*5) Dosł. „rzucił pod Jego stopy”. Por. Ps 8,7 i Ps 110,1.
(*6) Kościół (gr. ekklesia) jest określeniem odnoszącym się do lokalnego zgromadzenia ludu, który zaufaniem odpowiedział na Boże wezwanie. Pierwowzorem tego terminu w ST było hebr. qahal (zgromadzenie, wspólnota).
(*7) Apostoł Paweł wyraźnie definiuje tutaj, co obecnie jest widzialnym Ciałem Chrystusa.
(*8) Czyni to swoim Duchem.
