Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Jana 17,11-17 (NPD)

Ojcze Święty(*1), ja już idę do Ciebie i nie będę więcej przebywać na tym świecie, jednak oni tu pozostaną. Dlatego proszę, abyś ich strzegł i zachował w swojej świętości(*2), którą mnie obdarowałeś. Proszę Cię także, aby oni, podobnie jak i my, wytrwali w jedności ze sobą.  Gdy byłem z nimi, strzegłem ich w Twej świętości(*3), której mi udzieliłeś. I ustrzegłem ich tak, iż żaden z nich nie zginął, za wyjątkiem owego syna zatracenia, którego postawę serca przewidziałeś i zapowiedziałeś w Pismach.  A teraz, Ojcze, idąc do Ciebie, proszę, byś napełnił ich taką samą radością, jaką i mnie wypełniłeś, aby mogli jaśnieć w tym świecie.  Przekazałem im Twoje Słowo, a ono zakorzeniło się w nich. Dlatego ten świat ich nienawidzi. Oni bowiem nie należą już do tego świata, podobnie jak i ja do niego nie należę.  Nie proszę jednak, byś zabrał ich z tego świata, lecz abyś swoją mocą ustrzegł ich od Złego(*4), który działa w tym świecie.  A skoro oni nie należą już tego świata – podobnie jak i ja do niego nie należę –  uświęć(*5) ich w Prawdzie(*6), którą jest Twoje Słowo!(*7).

══════════

(*1) Zgodnie z nauczaniem Jezusa tytuł „Ojciec Święty” przynależny jest jedynie Ojcu w Niebiosach (por. także Mt 6,9; Mt 23,9; 2 Kor 6,18; 1 P 1,14-17).

(*2) Dosł. „w swoim imieniu”. Z uwagi na fakt, że Jezus tytułuje Ojca imieniem „Święty”, a istotą imienia w kulturze semickiej było zawsze oddanie charakteru i głównej cechy danej osoby, dlatego w redakcji NPD postanowiliśmy tę semicką metonimię: „ustrzeż ich w swoim imieniu” oddać polskim równoważnikiem: „zachowaj ich w swojej świętości”.

(*3) Dosł. „w Twoim imieniu”.

(*4) Gr. poneros może być odczytane jako „zło” w sensie moralnym. Gdy jest poprzedzone rodzajnikiem określonym ho, wówczas oznacza osobową siłę zła, tj. „Złego” – czyli szatana. Tylko dla rozróżnienia tego kontekstu redakcja użyła wielkiej litery.

(*5) Uświęcenie jest niezbędne do wejścia w relację z PANEM (por. Hbr 12,14). Jednak nie jest to wydarzenie jednorazowe, ale proces, przez który Bóg przeprowadza swoje dzieci, aby oczyścić je od wpływów grzechu.

(*6) W J 15,26 oraz J 16,13 Jezus ujawnił, że Duch Boży, którego zesłanie na uczniów tam zapowiedział jest Duchem Prawdy. Związek Ducha Bożego i Bożego Słowa jest nierozerwalny. Duch mówi Słowem, a Słowo jest możliwe do zrozumienia tylko w Bożym Duchu Uświęcenia.

(*7) Por. Prz 30,5.