Apokalipsa w relacji Jana 1,4-8 (NPD)

Ten przekaz, ja Jan, kieruję do siedmiu społeczności wierzącego ludu w Azji(*1), wraz z pozdrowieniami od TEGO, KTÓRY JEST, KTÓRY BYŁ i KTÓRY NAD­CHO­DZI(*2), i od siedmiu duchowych istot znajdujących się u stóp Jego Tronu w Niebiosach. Trwajcie niestrudzenie w łasce i pokoju Jezusa Chrystusa. To On bowiem, jest Tym, który w doczesnym życiu złożył świadectwo wiarygodności wszystkiego, o czym mówił. I to również On, jako pierwszy, sam powstał spośród umarłych(*3). A dokonał tego zaraz po tym, gdy na dowód prawdziwej miłości, przelał za nas swoją krew składając siebie samego jako okup za nas. W ten sposób nie tylko dał nam uwolnienie z mocy grzechu, ale pokazał także, iż jest Władcą ponad wszelkimi potęgami i zwierzchnościami Ziemi. Tylko dzięki Niemu staliśmy się ludem Najwyższego Króla, kapłanami(*4) Boga, naszego Ojca. Dlatego to Jemu należy się wszelka chwała, gdyż to w Jego ręku spoczywa wszelka moc i potęga na wieki wieków. Amen! I to On sam pewnego dnia pojawi się na obłoku(*5) w taki sposób, iż zobaczą Go wszyscy, również ci, którzy Go przebili(*6), a wówczas wszystkie narody, bijąc się w piersi, padną przed Nim na twarz(*7). Amen(*8)! I to właśnie On, jedyny PAN, mówi: „JA JESTEM Początkiem i Końcem wszystkiego(*9), TYM, KTÓRY JEST, KTÓRY ZAWSZE BYŁ i KTÓRY NADCHODZI, Bogiem Wszech­wład­nym(*10)!”.

——————–

(*1) Chodzi o lokalne społeczności wierzących (gr. ekklesia = kościół) w Azji Mniejszej (zob. Ap 1,11).

(*2) Wyróżnienie tekstu zarówno tu, jak i w wersecie 8. pochodzi od Redakcji NPD. Miejsce to nawiązuje do Wj 3,14, gdzie Bóg ujawnia swoją naturę (imię): „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. Trzeba pamiętać, że w języku starohebrajskim nie było żadnych czasów, a czasowniki miały tylko do dyspozycji tzw. aspekt, czyli określenie zakończenia danej czynności lub pozostawania nadal niedokonaną. Tutaj, w Ap 1,4 oraz Ap 1,8 natura Boga jest wyrażona w sposób bardziej zrozumiały dla czytelnika z kręgu kultury greckiej, a więc w perspektywie trzech czasów: teraźniejszego, przeszłego i przyszłego (w istocie więc ponadczasowo).

(*3) Jezus Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy, po Nim na końcu czasów (tzn. na końcu obecnego eonu) powstaną wszyscy zmarli: jedni do wiecznej Bożej chwały, inni do wiecznego ognia potępienia.

(*4) Wszyscy ufający Chrystusowi, i w Nim składający całą swą nadzieję, są w Nim nowym Bożym ludem, nowym pokoleniem Bożych kapłanów. Stary porządek kapłański (wg Aarona), w chwili złożenia przez Chrystusa ofiary z samego siebie, przestał już obowiązywać. Teraz tylko Chrystus jest jedynym i prawdziwym arcykapłanem (por. Hbr 3,1 oraz Hbr 6,20). Cały Jego lud otrzymał zarówno status „narodu Najwyższego Króla”, jak i „Jego kapłanów” (por. 1 P 2,9).

(*5) Por. Dn 7,13 oraz Dz 1,9-11.

(*6) Por. Iz 53,5 oraz J 19,37.

(*7) Por. Za 12,10nn

(*8) Słowo Amen, można tłumaczyć różnie. Tu jego sens sprowadza się do: „Tak to będzie!”.

(*9) Dosł. „Alfa i Omega” (pierwsza i ostatnia z liter alfabetu greckiego). W przenośni oznacza to kompletność, doskonałość i wieczność Boga, którą Jezus odnosi tu do samego siebie.

(*10) Gr. Pantokrator.