List do Hebrajczyków 10,18-20 (NPD)

Skoro więc uwolnienie od kary za grzechy dostępne jest w Chrystusie(*1), nie zachodzi już więcej potrzeba składania jakichkolwiek ofiar,  gdyż dzięki krwi Jezusa zostało nam, bracia i siostry, otworzone wejście do Miejsca Najświętszego w Niebiosach!  Chrystus odnowił(*2) dla nas tę możliwość w postaci Nowej Drogi Życia wiodącej przez Zasłonę(*3), którą jest Jego święta natura(*4).

══════════

(*1) Zgodnie z Ef 1 cały Boży plan zbawienia realizuje się W CHRYSTUSIE. W Nim zawarte jest wszystko: odkupienie, uświęcenie, uwolnienie od kary za grzechy, uwielbienie. W Nim także zawarte są wszystkie pokłady Bożego miłosierdzia i łaskawości, wszelkie duchowe błogosławieństwo Niebios, całe przygotowane przez Boga dziedzictwo, wszelka mądrość i zrozumienie Jego sprawiedliwości. Chrystus bowiem – jako Boży Mesjasz – został od wieków ustanowiony jako jedyny Pośrednik, Rzecznik i Obrońca Bożego ludu, który po złożeniu ofiary z samego siebie stał się dla tego ludu Najwyższym Arcykapłanem w Bożej Świątyni w Niebiosach.

(*2) Wstęp do Miejsca Świętego w Niebiosach był dostępny dla ludzi, zanim zgrzeszyli w Edenie.

(*3) Symboliczną „zasłoną” w Przybytku w Niebiosach jest sam Jezus. Niewierzących oddziela On od świętości Boga, lecz dla ufających Mu jest swoistym wejściem (bramą) do Miejsca Najświętszego, jest nową drogą do Życia prowadzącą do Boga (por. J 14,6).

(*4) Tekst oryginalny mówi tu o sarks Jezusa, czyli o Jego naturze (wewnętrznej istocie), a nie o Jego fizycznym ciele (gr. soma). Sarks w odniesieniu do człowieka oznacza dziedziczoną po Adamie skłonność do grzechu, dlatego w NPD jest zwykle oddawany przez frazę „grzeszna natura”, „stara natura” lub „skłonna do grzechu ludzka natura”. Jednak w wypadku bezgrzesznej natury (istoty) Jezusa oznacza świętość. Chodzi tu zatem więc o przylgnięcie do Chrystusowego wzorca życia w uświęceniu.

List do Hebrajczyków 10,1-10 (NPD)

19 grudnia 2018

List do Hebrajczyków 10,21-31 (NPD)

19 grudnia 2018