Nie chcemy bowiem, bracia i siostry, ukrywać przed wami czegokolwiek, a w szczególności tego, iż w Azji(*1) doświadczyliśmy wielkich prześladowań, które były tak ogromne, iż zaczęliśmy wątpić czy przeżyjemy. Właściwie, to już pogodziliśmy się wewnętrznie z tym, że spotka nas śmierć. W rezultacie tego już w niczym nie polegaliśmy na sobie, lecz wyłącznie na Bogu, który wskrzesza umarłych. Zaś Ten, który wyratował nas z owej najpotężniejszej Śmierci(*2), jaką jest śmierć duchowa, również tym razem wywiódł nas z grożącego nam niebezpieczeństwa. Ufamy zresztą, iż On swoją potężną mocą dalej będzie nas ochraniał. Dlatego jedynie w Nim składamy całą naszą nadzieję. Módlcie się zatem z nami, drodzy bracia i siostry, aby łaska, której doświadczyliśmy, spowodowała, iż wiele osób wzniesie do Boga dziękczynne modlitwy(*3) z powodu naszego ocalenia.
══════════
(*1) Azja – nazwa rzymskiej prowincji w Azji Mniejszej ze stolicą w Efezie. Prawdopodobnie chodzi o wydarzenia w Efezie opisane w Dz 19,22-40.
(*2) Apostoł w opisowy sposób odnosi się do Śmierci duchowej, w której znajduje się każdy, kto nie narodził się z Bożego Ducha. Odkupienie, którego dostępuje każda osoba składająca swą nadzieję w Chrystusie, jest pierwszym krokiem w procesie ratowania człowieka od wiecznej Śmierci. Drugim krokiem w tym procesie jest uświęcenie w Słowie i Duchu Chrystusa, trzecim zaś uwielbienie i finalne uwolnienie od obecności grzechu oraz wiecznej Śmierci jako jego konsekwencji.
(*3) Zgodnie z Ap 5,8 i Ap 8,3-4 dziękczynne modlitwy Bożego ludu są najwspanialszym kadzidłem (ofiarą kadzidlaną) przed Bożym Tronem w Niebiosach.