AngielskiCzyżbyście nie wiedzieli, że razem – jako lokalna społeczność wierzących – jesteście świątynią Boga i że Duch Boży zamieszkuje pośród was?(*1) A gdyby ktoś okazał się niszczycielem tej świątyni(*2), sam zostanie zniszczony przez Boga! I nie zapominajcie, że Boża świątynia, którą razem stanowicie, musi być święta(*3)! Ona nie może być skalana grzechem(*4)!
══════════
(*1) Wielu interpretatorów (idąc za literalnymi przekładami fragmentu 1 Kor 6,19) twierdzi, że ciało każdego wierzącego jest świątynią Ducha Bożego. Brzmi to bardzo efektownie, lecz nie znajduje uzasadnienia w kontekstualnej analizie gramatyki tego fragmentu. Słowo „Ciało” (gr. soma) występuje tu bowiem co prawda w l. poj. ale z rodzajnikiem określonym (sic!), a nie – jak w 1 Kor 6,15 – „ciała” (gr. somata) w l. mn. Trzeba zauważyć, iż osią wywodu Apostoła Pawła w tym fragmencie jest to, iż liczne fizyczne ciała wierzących (l. mn.) współtworzą żywe Ciało Chrystusa (l.poj. z rodzajnikiem określonym) i z tego powodu nie powinni się angażować w nierządne związki seksualne, ani w partnerstwo lub związki małżeńskie z ludźmi nie podzielającymi ich zaufania (wiary) oraz nadziei w Chrystusie. Greckie słowo porne użyte w tym tekście pochodzi od porneia i jest odpowiednikiem hebrajskiego zanah, którym opisywano nie tylko wyuzdania seksualne, ale także związki małżeńskie z osobami innej wiary. Kontekstem dla ww. wersetu są również słowa zapisane przez Pawła w Liście do Efezjan, gdzie w Ef 2,19 oraz w Ef 2,22 wyjaśnia on, że społeczność ludzi wierzących (jako zbiorowość) stanowi duchową świątynię (lokalny kościół). Użycie przez Apostoła liczby mnogiej wyraźnie pokazuje, że to lokalna społeczność wierzących (a nie pojedynczy wierzący) jest świątynią Ducha Bożego. Oczywiście każdy wierzący jest zapieczętowany Duchem Uświęcenia (a więc wezwany do życia w uświęceniu – por. 1 P 1,16 i Hbr 12,14), co ma jednak inny sens i inne konsekwencje w Bożym planie zbawienia oraz w procesie duchowego wzrostu człowieka. Każdy wierzący jest również żywym kamieniem (por. 1 P 2,5) tej budowli, której zwieńczeniem jest Jezus Chrystus (por. 1 P 2,4). On jest Żywym Kamieniem spajającym tę duchową budowlę (por. 1 P 2,7).
(*2) Niszczeniem Bożego dzieła, czyli społeczności ludu, który w Chrystusie składa swoją nadzieję, jest głoszenie w kościołach fałszywych ewangelii z „ewangelią zdrowia i sukcesu” na czele. Tym samym jest promowanie między wierzącymi grzechu oraz moralnej rozwiązłości, a także kierowanie ich uwagi na cokolwiek lub kogokolwiek innego niż Chrystus.
(*3) Por. Hbr 12,14; 1 P 1,16; 1 P 2,5.
(*4) Apostoł Paweł wyraźnie przestrzega tu przywódców wierzącego ludu przed głoszeniem teologii twierdzącej, że jeśli ktoś kiedyś raz się opamiętał i nawet uznał Jezusa swoim PANEM, to ma już zagwarantowane wieczne bezpieczeństwo i może dalej żyć jak chce. Nauczyciele głoszący takie poglądy twierdzą nawet, że jeśli taki człowiek popadnie w grzech i będzie w nim trwać, to i tak jego dawna decyzja gwarantuje mu „wstęp (bilet) do Nieba”. Jednak Paweł naucza, że Świątynia Boża – czyli społeczność Bożego ludu – musi być święta (por. J 17,19; Rz 6,22; 2 Kor 7,1; Ef 5,26; 1 Tes 4,3; Hbr 10,14; Hbr 12,14; 1 P 1,2; 1 P 1,15-16; 1 P 1,22; 1 J 3,3). Budowanie Bożej świątyni na pobłażliwym traktowaniu rozpasania w grzechu, zamiast pielęgnowania dążenia do łagodnej i wyrozumiałej świętości, jaka charakteryzowała Jezusa, jest budowaniem na innym fundamencie. Takim fałszywym fundamentem zakładanym obok tego jedynego i prawdziwego, którym jest Jezus Chrystus, może być budowanie systemu swoistego religijnego, który zewnętrznie może być nawet postrzegany jako „chrześcijaństwo”. Nauczanie o dążeniu do świętości nie ma nic wspólnego z koncepcją „zapracowywania” sobie na zbawienie przez uczynki. Pragnienie życia w świętości następuje po szczerym przyjęciu z rąk Bożych odkupienia – łaskawego daru, którego Najwyższy udziela w swoim Synu, Jezusie Chrystusie. Takie szczere pragnienie prowadzi do trwania w Chrystusie i owocowania Jego świętością (por. Mt 7,16-19; Mt 12,33; Mt 21,43; Łk 3,8-9; J 15,5; Rz 6,22; Ga 5,22-23).
