A skarb ten – ta Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie – został zdeponowany w naszych ciałach, które – niczym gliniane naczynia – są słabe i kruche. Najwyższy dokonał tego z rozmysłem, aby stało się jasne, iż przemożna moc tej Wspaniałej Nowiny(*1) ma źródło w Bogu, a nie w nas. I chociaż zewsząd doznajemy ucisku, nic nie jest w stanie zniszczyć nas. Bywamy bezradni, lecz nigdy pozbawieni wyjścia; bywamy prześladowani, lecz nigdy nie jesteśmy opuszczeni; powalani, lecz nigdy pokonani. Nosimy w sobie cierpienia fizyczne(*2), na wzór tych, które były udziałem Jezusa, aby również Jego Życie stało się w nas widoczne. Dopóki więc żyjemy, my wszyscy, którzy w Nim trwamy, będziemy z Jego powodu ciągle poddawani próbom, włącznie z zagrożeniem śmiercią, aby Jego Życie odniosło w nas zwycięstwo nad naszą śmiertelną naturą(*3). Po to doświadczamy prześladowań i śmierci, aby moc Jego Życia mogła w nas rozkwitnąć w całej pełni. Nie tylko zresztą w nas, ale także i w was. A mając tego samego Ducha wiary, którego działanie Pismo tak charakteryzuje: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem(*4), również i my, którzy złożyliśmy w Chrystusie całe nasze zaufanie, głośno i odważnie przemawiamy, wiedząc, że Ten Duch, w którym Jezus, nasz PAN, powstał do Życia z martwych, podniesie również i nas, abyśmy – razem z wami – mogli być z Nim już na zawsze. To wszystko, drodzy bracia i siostry, dzieje się po to, aby ta łaska, która zaobfitowała już w wielu, również i w was pomnożyła Bożą chwałę i dziękczynienie należne Najwyższemu.
Dlatego nie poddawajmy się złu ani własnym słabościom, lecz dbajmy o to, aby – dzień po dniu – w miarę jak niszczeje nasz zewnętrzny człowiek, nasze wewnętrze(*5) było nieustannie odnawiane(*6). Zaś doczesne udręki, które przecież w końcu i tak kiedyś przeminą, są niczym wobec ogromu czekającej nas wiecznej chwały! Nie koncentrujmy się więc na tym, co jest widzialne, lecz na tym, co niewidzialne. To bowiem, co jest teraz widzialne – jest tylko chwilowe, a to, co niewidzialne – jest wieczne.
===========
(*1) Por. Rz 1,16.
(*2) Dosł. „w naszych ciałach (gr. soma)”.
(*3) Gr. sarks (por. także Rz 6,3-11 oraz Ef 4,20-24).
(*4) Dosł. „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”. Cytat pochodzi z Ps 115,1 w brzmieniu Septuaginty. Biblia Hebrajska (w odpowiadającym temu tekście z Ps 116,10) inaczej formułuje brzmienie tego wersetu.
(*5) Dosł. „nasz wewnętrzny człowiek” – określenie odnoszące się do osoby narodzonej na nowo, tzn. takiej, która złożyła swoje całkowite zaufanie w Chrystusie. Codzienne odnawianie się takiej osoby (uświęcanie) dokonuje się za sprawą Chrystusowego Ducha Uświęcającego.
(*6) Por. Rz 6, 1-7; Rz 12,1-2.