AngielskiBoga nikt nigdy nie widział, jeśli jednak trwamy w postawie Bożej miłości, która w nas owocuje, to możemy być pewni, iż On w nas mieszka i nas wydoskonala. Po tym również poznajemy, czy trwamy w Bogu, a On w nas, jeśli Jego Duch Uświęcenia(*1), rodzi w nas swój owoc(*2). To właśnie dzięki Niemu zrozumieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał swojego Syna jako Zbawiciela świata. Ktokolwiek więc uznaje, iż Jezus jest Synem Bożym(*3), ten trwa w Bogu, a Bóg w nim. Również dzięki temu Duchowi najpierw poznaliśmy czym jest Boża miłość, a później jej zaufaliśmy. Bóg w swej naturze i charakterze jest miłością. Kto ma w sobie Boży rodzaj miłości, ten trwa w Bogu, a Bóg w nim. A doskonałość Jego miłości w nas objawia się w ten sposób, że ze spokojną ufnością czekamy na zapowiedziany dzień Sądu Ostatecznego, ponieważ już na tym świecie postępujemy tak samo, jak On postępuje. Takiej miłości nie cechuje strach. Doskonała Boża miłość usuwa bowiem wszelki lęk, który sprowadza do serca jedynie obawę i udrękę. Jeśli więc ktoś buduje swoje relacje na lęku i strachu, oznacza to, iż taki człowiek nie napełnił się jeszcze Bożą miłością. Jednak my zostaliśmy już napełnieni Bożą miłością, ponieważ Bóg jako pierwszy podjął wobec nas inicjatywę i pokazał nam swój rodzaj miłości. Zrozumcie więc, że jeśli ktoś twierdzi, iż miłuje Boga, lecz jednocześnie nienawidzi swego brata lub siostrę w wierze, to on czy ona jest zwykłym kłamcą! Każdy bowiem, kto nie kieruje się Bożą miłością w swym postępowaniu wobec brata lub siostry w wierze, których widzi, ten nie jest w stanie prawdziwie miłować Boga, którego nie widzi. To bowiem jest wolą Boga, aby każdy, kto Go miłuje, w taki sam sposób odnosił się również do swych braci i sióstr w wierze.
————-
(*1) Por. Ef 1,13.
(*2) Por. J 15,5 oraz Ga 5,22-25.
(*3) Uznanie Jezusa za Syna Bożego oznacza uznanie Jego Boskości. Żydzi doskonale to rozumieli, dlatego w sytuacji opisanej w J 5,18 chcieli Go zgładzić, uważając, że Jezus jest bluźniercą. Tematu tego dotykają także pierwsze trzy rozdziały Listu do Hebrajczyków. Wskazują one na fakt, że Boże synostwo Jezusa oznacza Jego zwierzchność wobec wszelkiego stworzenia, zarówno duchowego jak i ziemskiego.
