AngielskiOdrzucając zatem wszelkie zło, każdy fałsz i udawanie, zawiść i każdy rodzaj wzajemnego oczerniania się(*1), pragnijcie – niczym nowo narodzone dzieci – niesfałszowanego mleka, którym jest Boże Słowo, abyście dzięki niemu wzrastali w zbawieniu(*2). A jeśli doświadczyliście już łagodności(*3) PANA, garnijcie się do Niego! On bowiem jest tym żywym kamieniem, który u ludzi nie znalazł uznania, jednak w Bożym planie zbawienia został wskazany jako drogocenny i umiłowany(*4). Podobnie i wy, niczym żywe kamienie, jesteście używani przez Najwyższego do zbudowania zupełnie nowej, duchowej świątyni, w której – poddając się procesowi uświęcenia – macie do spełnienia rolę nowego rodzaju kapłaństwa(*5) powołanego w Jezusie Chrystusie do tego, by składać Bogu duchowe ofiary(*6), które są Mu tak bardzo miłe.
══════════
(*1) Chodzi tylko o szkalowanie innych ludzi. Zdarza się jednak, że ludzie pod wpływem dziwnych nauk przesiąkają myśleniem o własnej totalnej bezwartościowości i oczerniają sami siebie. Taka postawa jest równie, a może nawet bardziej, toksyczna. Wyrasta ona zwykle na bazie braku pełnego zrozumienia Bożego oczyszczającego dzieła w Chrystusie (por. 1 J 3,20 oraz Rz 6,6-14; Rz 7,4-6; Rz 8,1-9; Ef 2,1-3; Ef 2,20-32; Flp 2,3-4).
(*2) Zbawienie rozumiane jako „dostanie się do Nieba” nie jest sednem Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie. Istotą zbawienia, jak pisze Piotr, jest duchowy wzrost czyli uświęcenie, o którym Apostoł pisał w poprzednim rozdziale (1 P 1,13-17). Proces zbawienia służy wyłącznie uświęceniu, które jest konieczne, aby mieć wieczną społeczność z PANEM (Hbr 12,14). Sensem zbawienia jest więc wyzwolenie ludzi z więzów grzechu tzn. z jego mocy, od jego wpływów, od jego konsekwencji i obecności. Bóg przeprowadzając ludzi przez proces zbawienia dostosowuje ich charaktery do wzorca jaki sam objawił w Chrystusie. Ta myśl została bardzo jasno sformułowana w Mt 1,21, który wskazuje, że zasadniczym celem przyjścia Jezusa na Ziemię było wyzwolenie (uratowanie) ludu z grzechu, a nie danie im „biletu” do jakiegoś niebiańskiego parku rozrywki. W oczach Jezusa grzech był i jest największym problemem ludzkości. Jezus przyszedł na ten świat, aby wyzwolić ludzi z więzów grzechu.
(*3) Mamy tu ciekawą grę słów. Chrestos po grecku znaczy łagodny, podczas gdy Christos znaczy namaszczony.
(*4) Por. Mt 3,17; Mt 12,8; Mk 1,11; Mk 9,7; Łk 3,22
(*5) To niezwykła prawda, o której dowiadujemy się z ust Piotra. Jest to tak niesamowita zmiana w stosunku do systemu ofiarniczego kultywowanego w czasach ST, że dla wielu Żydów była ona niewyobrażalna, wręcz nie do zaakceptowania. Por. 1 P 2,9 oraz Ap 1,6. Więcej w Komentarzu NPD → Świątynny model religijności a biblijne chrześcijaństwo.
(*6) Por. Ps 40,7.
