1 List do Tymoteusza 6,9-16 (NPD)

Pamiętaj też, że ludzie skoncentrowani na pomnażaniu swych majątków(*1) łatwo popadają w różnego typu pokusy i pułapki, ponieważ liczne bezrozumne oraz szkodliwe pożądania łatwo wciągają ich w otchłań zguby i zatracenia.  Dzieje się tak gdyż ukochanie pieniędzy(*2) jest korzeniem wszelkiego zła, a wszyscy, którzy o nie zabiegają, krok po kroku dają się odciągać od zaufania Bożemu Słowu(*3) i wystawiają się na liczne stresy oraz boleści.  Ty jednak – człowieku Boży – uciekaj od nich(*4) jak najdalej! Zabiegaj natomiast o to, co jest sprawiedliwe. Trwaj w uświęceniu, które jest wyrazem bojaźni Bożej, w zaufaniu do Słowa PANA, w ofiarnej miłości, wytrwałości i łagodności!  Staczaj swój bój(*5) wiary szlachetnymi metodami! Trzymaj się tego odwiecznego i nieskończonego Życia w Chrystusie, do którego zostałeś wezwany, i które wyznałeś wobec wielu świadków!  W obliczu Boga, który jest Źródłem Życia(*6), to znaczy wobec Chrystusa Jezusa, który za rządów Poncjusza Piłata złożył tak wspaniałe świadectwo Życia, nakazuję ci,  abyś strzegł Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, aby przetrwała ona czysta(*7) i niezafałszowana(*8)! Czyń to z oddaniem, aż do powtórnego przyjścia PANA naszego, Jezusa Chrystusa, który pojawi się w stosownym czasie i ukaże cały swój majestat, jako wspaniały i jedyny Władca – KRÓL królów i PAN panów(*9) –  objawiając swą chwałę jako Jedyny Nieśmiertelny, jako Ten, który zamieszkuje światłość niedostępną! Wtedy także ujawni tę stronę swojej natury, której żaden człowiek nigdy wcześniej nie widział, gdyż żaden śmiertelnik nie może jej ujrzeć(*10), ponieważ jest to natura Tego, któremu należy się wszelka cześć i chwała, na wieki wieków, Amen!(*11).

══════════

(*1) Gr. plouteo – choć czasownik ten można tłumaczyć jako „bogacić się” to w etymologicznym sensie bardziej jego sens oddają określenia: „pragnienie posiadania więcej”, „dążenie do obfitości”, „skoncentrowanie się na opływaniu w dostatki”.

(*2) „Ukochanie pieniędzy” – gr. filargyria. Nie chodzi tu o ocenę samych pieniędzy, ale o ich ukochanie. Postawa filargyrii nie ma nic wspólnego z ofiarną Bożą miłością (gr. agape), ale jest formą emocjonalnego związku bliskiego pleoneksji (por. przypis do 2 P 2,3). Filargyria jest bowiem słowem powstałym ze złożenia filos (przyjaźń) i arguros (srebro, pieniądze – srebrne monety w Mt 26,15 i Mt 27,5-6). „Przyjaźnienie się z pieniędzmi (kochanie pieniędzy)”, co do swej istoty, jest tym samym, co „przyjaźń ze światem” (por. Jk 4,4). Stosunek do pieniędzy jest niewątpliwie papierkiem lakmusowym służącym do oceny człowieczego serca.

(*3) Dosł. „od wiary” (gr. pistis). Z uwagi na fakt, że istotą wiary w rozumieniu biblijnym jest zaufanie Bogu, a dokładnie Bożemu Słowu i Bożemu charakterowi, w przekładzie NPD konsekwentnie stosowany jest ekwiwalent dynamiczny słowa „wiara” w postaci „zaufanie Bożemu Słowu”. Celem tego jest przypominanie czytelnikowi czym jest wiara biblijna i czym różni się ona od wiary religijnej, ślepej wiary, wiary naiwnej czy wiary hierarchicznej (zaufaniu ludzkim autorytetom).

(*4) Tzn. od pieniędzy.

(*5) Gr. agonizamai – słowo to opisuje tak zaciekłą walkę, która wyczerpuje człowieka prawie aż do agonii.

(*6) Por. Ap 22,1.

(*7) Gr. aspilos – „czysty”, „nieskazitelny”, „wolny od wad i naleciałości”.

(*8) Gr. anepilemtos – można też przetłumaczyć jako „niepodatny na oskarżenia”, „niepodlegający krytyce”. Powiązanie tego słowa z aspilos ma przemożną wymowę. Apostołowi chodziło bowiem o zachowanie przekazu Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie tak czystego, aby nie był podatny na krytykę i oskarżenia. Niestety, historia pokazuje, że się to nie udało, gdyż zmiany jakie zaszły w chrześcijaństwie w IV w. doprowadziły nie tylko do rozmycia jasności przekazu o zbawczym dziele dokonanym przez Jezusa na krzyżu, ale także splamiły ten przekaz zastępując głęboki sens znaczenia osobistej relacji z Chrystusem budowaniem nowego systemu religijnego będącego konglomeratem przepisów zaczerpniętych z ST oraz z imperialnych tradycji Cesarstwa Rzymskiego. Więcej w Komentarzu NPD → Świątynny model religijności a biblijne chrześcijaństwo.

(*9) Por. Ap 19,16.

(*10) Por. Wj 33,18-23; 2 Kor 3,7-11.

(*11) Wersety 14-16 obok Rz 9,5; 2 Kor 4,6; 2 Tes 1,12 są jednym z najmocniejszych wyznań Apostoła Pawła wskazujących na Boskość Chrystusa.