AngielskiJednak dzięki Bożej łaskawości stałem się tym, kim jestem obecnie. Nie zmarnowałem(*1) łaski okazanej mi przez Najwyższego – przeciwnie, natrudziłem się więcej niż którykolwiek z Apostołów. W istocie jednak niczego nie dokonałem własnymi siłami, lecz jedynie mocą łaski danej mi przez Boga.
==========
(*1) Apostoł Paweł wielokrotnie nauczał, że zbawienną Bożą łaskę można zmarnować (por. 2 Kor 6,1; Ga 2,2; 1 Tes 3,5). W tym rozdziale wspomina o tym aż 3 razy. Ten sam temat podnosił Jezus i Jego inni Apostołowie. Gdyby Bożej łaski nie można było zmarnować, gdyby koncepcja nieodwracalnego „biletu do Nieba” (rzekomo otrzymywanego na wieki po wzniosłej modlitwie wiary lub przyjęciu chrztu wodnego) była prawdziwa, to wszelkie ostrzeżenia i napomnienia dotyczące wytrwania w wierze znajdujące się w NT, byłyby zbędne i w praktyce połowa tej Księgi nie miałaby sensu – wręcz nadawałby się do wyrzucenia. Historia relacji Izraela z Bogiem ukazana w ST pokazuje dokładnie to samo.
