1 J 4,1 (NPD)

Umiłowani, pamiętajcie jednak, że nie każdy, kto twierdzi, że ma w sobie Bożego Ducha, ma Go rzeczywiście. Nie ufajcie każdemu, kto tak twierdzi, ale sprawdzajcie^(*1), czy duch, jaki jest w takim człowieku, rzeczywiście pochodzi od Boga. Wielu bowiem fałszywych proroków pojawiło się na świecie.
══════════
^(*1) Gr. dokimadzo – czasownik opisujący czynność sprawdzania, badania, analizowania, a więc oceny wartości duchowej tego, z czym mamy do czynienia. Do tego w wielu miejscach Słowo Boże wzywa wierzących. Czasami jednak można spotkać się z opiniami, że chrześcijanie nie powinni niczego ani nikogo oceniać. Taka opinia nie jest prawdziwa. Gdyby miała być słuszna to Pierwszy List Jana oraz mnóstwo innych fragmentów Biblii musiałoby zostać usuniętych z Pisma św. Błąd interpretacyjny bierze się z faktu, że literalne przekłady dość często jednakowo tłumaczą słowa dokimadzo i krino (a nawet katakrino), gdzie krino oznacza oddzielenie dobra od zła (odseparowanie jednego od drugiego), a katakrino wydanie wyroku potępiającego, co jest czynnością zarezerwowaną wyłącznie dla Najwyższego Sędziego, którym jest Jezus (por. J 5,22; 2 Tm 4,8; Jk 4,12; Jk 5,9) i Jego Słowo (por. J 12,48). Konieczne jest więc uzmysłowienie sobie różnicy merytorycznej tych pojęć i przyjęcie właściwej postawy życiowej. Trzeba badać i oceniać wartość duchową tego, z czym się stykamy, aby w sercach i umysłach zachować nieskażoną Prawdę Bożego Słowa. Jednak w tym procesie nie wolno nam nikogo potępiać, lecz sprawę odpłaty pozostawić w gestii Najwyższego Sędziego (por. Rz 12,19; Hbr 10,30; Jud 9). Negatywna opinia o kimś, a nawet jej wyrażanie (jak to widzimy w ewangeliach – np. Mt 3,7; Mt 12,34; Mt 23,33; J 8,44; czy w listach apostolskich – np. w 2 Tm 3,1-9; 2P 2,1-22; Jud 8-16) nie ma być ferowaniem wyroku potępiającego, ale wstrzymaniem kredytu zaufania dla danej osoby. Apostoł Paweł nie wahał się nawet przez chwilę, aby ludzi, którzy głoszą fałszywe nauki lub żyją w karygodny sposób, jednocześnie twierdząc, że są chrześcijanami, przekazać duchowo w ręce szatana (por. 1 Kor 5,5; 1 Tm 1,20), co bez dokonania duchowej oceny nie byłoby w ogóle możliwe.