1 List Jana 2,18-21 (NPD)

Dzieci(*1), zrozumcie, że żyjemy w czasach ostatecznych. Z pewnością słyszeliście o tym, że właśnie w takim okresie pojawi się antychryst(*2). I to się już stało. Na świecie pojawiło się już wielu antychrystów, stąd pewni jesteśmy, że żyjemy w czasach ostatecznych. Niestety, wielu z tych antychrystów wyszło spośród nas! Jednak naprawdę, oni nigdy nie byli z nas(*3)! Gdyby bowiem byli z nas, gdyby mieli naszą naturę, pozostaliby z nami. A stało się to dlatego, aby było jasne, że nie wszyscy tak zwani wierzący są prawdziwie wierzący, to znaczy, że nie wszyscy są faktycznie tego samego ducha, co i my. Wy jednak otrzymaliście namaszczenie od Świętego(*4), by móc właściwie rozumieć te sprawy. Piszę wam o tym nie dlatego, abym podejrzewał, iż nie znacie Prawdy, którą jest sam Chrystus(*5), lecz właśnie dlatego, że Go znacie. Chcę was jedynie utwierdzić w zrozumieniu, że jakiekolwiek kłamstwo nigdy nie miało i nie ma niczego wspólnego z Prawdą.

—————-

(*1) Gr. paidia – określenie doratających dzieci poddanych procesowi wychowawczemu paideia. Więcej w Komentarzu NPD → Dzięcięctwo Boże.

(*2) Por. Mk 13,22. Użyte tu słowo „antychryst” – z uwagi na gramatyczną funkcję przedrostka „anty-” w języku greckim może oznaczać nie tylko tego, kto występuje przeciwko Chrystusowi, ale także tego, kto się pod Niego podszywa, kto próbuje wstąpić w Jego miejsce lub stara się odgrywać Jego rolę (zob. w. 22).

(*3) To, że ktoś twierdzi, iż jest chrześcijaninem, wcale nie znaczy, że jest nim naprawdę. Chrześcijaninem jest tylko ten, kto rzeczywiście TRWA W CHRYSTUSIE, to znaczy jest z Nim jednością w Jego świętości (trwanie w Jego Bożym Duchu Uświęcenia – chodzi o unikanie grzechu), w Jego myśli (trwanie w Jego Słowie, tzn. Jego nauczaniu i postawie Bożej miłości wobec braci w wierze) i w Jego Ciele (trwanie w społeczności ludzi, którzy stanowią żywe Ciało Chrystusa na Ziemi i budują to Ciało poprzez głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie).

(*4) „Namaszczenie od Świętego” – wyraz „namaszczenie” ma etymologiczny związek z tytułem „Chrystus”. Greckie słowo Christos (hebr. Mesjasz) znaczy bowiem dosłownie „Namaszczony”. „Święty” – tu o Bogu (który objawia się zarówno jako Ojciec, Syn, a także Duch Świętości). Istotą tego namaszczenia jest zrozumienie świętości i miłości Boga oraz tego, że to On wzywa ludzi do życia w oddzieleniu od grzechu i w pełni postawy Jego miłości.

(*5) Por. J 14,6.