My głosimy Bożą Mądrość, która dotąd była tajemnicą(*1), a którą przed wiekami Bóg w swojej chwale przygotował dla naszego dobra. Ci, którzy są ze świata, nie są w stanie jej zrozumieć. Gdyby bowiem pojęli ją, nie ukrzyżowaliby PANA Chwały(*2). Pismo już wcześniej tak zapowiadało tę tajemnicę:
Albowiem od początku świata nikt nie słyszał ani nikt nie widział,
a serce żadnego człowieka nawet nie było w stanie sobie wyobrazić
tego, co Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują(*3).
I to właśnie tę tajemnicę Bóg objawił nam przez swego Ducha, który przenika wszystko, nawet najgłębsze myśli i zamiary Boga(*4).
══════════
(*1) Por. Mt 13,11; Mk 4,11; Łk 8,10; Rz 16,25; Ef 1,9; Ef 3,3-4; Ef 6,19; Kol 1,27; Kol 2,2.
(*2) Tytuł Boga Najwyższego. Czasami w ST spotykamy również określenie Król Chwały (por. Ps 24,8-10).
(*3) Paweł parafrazuje Iz 64,3 (por. także Iz 52,15).
(*4) W wielu innych miejscach Biblia dokładnie wskazuje, że Duch Świętego Boga przemawia do ludzi, używając Słowa Świętego Boga (por. np. J 16,7-15 oraz dwa równoległe teksty Ef 5,18-20 i Kol 3,16-17). Skoro Duch Boży jest Duchem Chrystusa, a Jezus jest wcieleniem Bożego Słowa (por. J 1,1-5 oraz J 1,9-14), to sugerowanie, że celem Ducha Świętego Boga jest przedstawianie treści, których On sam wcześniej nie objawił w Bożym Słowie, jest fałszywym nauczaniem, przed którym przestrzegał Jezus w Mt 24,24 i Mk 13,22, a także Paweł w 2 Kor 11,13, Piotr w 2 P 2,1 oraz Jan, który zagadnieniu rozpoznawania fałszywego nauczania poświęcił swój cały Pierwszy list Jana.