AngielskiPamiętajcie, że żadne szlachetne drzewo nie rodzi złych owoców ani złe dobrych. Każde drzewo poznaje się po owocu, jaki wydaje. Przecież nie zbiera się fig z cierni ani winogron z krzaków jeżyny. Podobnie ma się rzecz z ludźmi. Dobry człowiek – to znaczy ten, który ma dobre serce – z niego właśnie wydobywa dobro. Natomiast zły człowiek ze złego serca wydobywa zło. Z obfitości serca bowiem mówią usta.
Przemyślcie wszystko, co usłyszeliście, abyście nie zwodzili sami siebie i abyście nie zwracali się do mnie słowami: „PANIE!… PANIE!”, jednocześnie lekceważąc moje Słowo! Pamiętajcie, że każda osoba przychodząca do mnie i posłusznie stosująca moje Słowo jest podobna do człowieka, który – budując dom – osadził go na głębokim fundamencie sięgającym skały. A kiedy przyszła ulewa, rzeka wezbrała, wystąpiła z koryta i uderzyła w jego dom, nie zdołała go naruszyć, gdyż był dobrze ugruntowany. Każdy zaś, kto przysłuchuje się mojemu Słowu, lecz nie wprowadza go w życie, podobny jest do człowieka, który bez zakładania fundamentu postawił swój dom na piasku. Gdy wezbrana rzeka uderzyła w jego dom, szybko się zawalił, pozostawiając po sobie wielką ruinę(*1).
══════════
(*1) Jezus lubił kończyć swe nauczania przypowieścią o dwóch domach (por. Mt 7,21-27). Domostwa z tych przypowieści były wzniesione na takim samym gruncie. Być może nawet stały obok siebie w jednej osadzie. Różnica między nimi tkwiła w fundamencie. Jeden go nie miał, drugi zaś miał dobry, głęboki, sięgający skały. Dlatego podczas nawałnicy ten z fundamentem przetrwał bez zniszczenia. Jezus, jak zawsze, stosował przypowieść, by w prosty sposób przekazać niezwykle ważną prawdę dotyczącą ludzi i ich serc. Wskazywał, iż dwie osoby – być może nawet żyjące obok siebie, w jednej społeczności wiary – na zewnątrz wyglądają, jakby miały podobny status duchowy. Dopiero przejście przez cierpienie, doświadczenie prześladowania, głębokiego niepokoju czy innych nieprzyjaznych okoliczności obnaża prawdę o ich duchowej kondycji. Ten, którego życie jest mocno osadzone na fundamencie Bożego Słowa, zdoła przetrwać przeciwności, ten zaś, który zadowalał się wyłącznie powierzchownym przysłuchiwaniem się Bożemu Słowu, nie przetrwa – zostanie zniszczony, duchowo zrujnowany (por. także Jk 1,22-35).
