A skoro nasz Arcykapłan jest święty, bez śladu zła, nieskalany, całkowicie różny od grzeszników i wywyższony ponad Niebiosa, nie musi, jak inni kapłani, składać codziennie ofiar najpierw za grzechy swoje, a potem za nieprawości ludu, gdyż składając na krzyżu ofiarę z samego siebie dokonał tego raz na zawsze.
I jeszcze jedno: Prawo Mojżeszowe ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabościami, zaś słowo przysięgi Bożej – późniejszej od Prawa(*1) – ustanowiło Arcykapłanem Syna, który jest doskonały na wieki(*2).
══════════
(*1) Wspomniana Boża przysięga została odnotowana w Ps 110,4 czyli ok. 500 lat po nadaniu Izraelowi Prawa. Jednocześnie warto pamiętać, że obietnica została przekazana Abrahamowi ok. 430 lat przed ogłoszeniem Prawa Mojżeszowego.
(*2) Zob. Ps 110,4; 2,7. Użyty tu imiesłów od czasownika teleioun oznacza doprowadzenie do pełni doskonałości (por. przypis do Hbr 5,9).