AngielskiZaobserwowałem na świecie jeszcze inne paradoksy, które w istocie stają się tragediami. Są na Ziemi ludzie, którzy z Bożego(*1) przyzwolenia, dysponują wielkimi bogactwami, a także sławą oraz wszystkim, czego tylko można by zapragnąć(*2), lecz nie są w stanie w pełni z tego korzystać. Brak im bowiem zdrowia, a z ich majątków korzystają obcy.
Z kolei inni mają wielką liczbę dzieci(*3), lecz jeśli je potracą, to w sędziwych latach nie mają nikogo, kto mógłby ich wspomagać i w końcu godnie złożyć ich do grobu(*4). Takim lepiej by było urodzić się martwymi. Ich narodziny, podobnie jak odejście, nie miałyby wówczas większego znaczenia. Dla świata zniknęliby w mroku zapomnienia, często nie otrzymując nawet imienia. Niczego by nie poznali, słońca nie ujrzeli, zaś ich wieczny spoczynek byłby spokojniejszy. Tak bowiem jest, że gdyby nawet ktoś dostał lat dwa tysiące do życia, lecz szczęścia by nie doświadczył, jaki miałby pożytek ze swoich narodzin?
Chociaż cały znój ludzki służy żołądkowi, to bez rodzinnego szczęścia nigdy żaden człowiek nie będzie życia syty. W tej sprawie zatem nie ma różnicy pomiędzy mądrym a głupim człowiekiem. Każdy w swym życiu szczęścia potrzebuje. Raduj się zatem tym, co posiadasz(*5) i nie szarp swej duszy mglistym pożądaniem, do którego dążenie jest równie bezsensowne jak pogoń za wiatrem.
══════════
(*1) Hebr. Elohim – Bóg.
(*2) Salomon wiedział o czym pisał, gdyż sam otrzymał od Boga wielkie bogactwo i sławę.
(*3) Dosł. „miałby setkę dzieci”.
(*4) Dramat, o którym wspomina Salomon może mieć dwojaki charakter: przedwczesna śmierć wszystkich dzieci, albo tragicznie zdegradowane relacje rodzinne skutkujące opisaną przez niego sytuacją. W starożytności pierwsza opcja wydarzała się znacznie częściej niż druga. Współcześnie jest odwrotnie. W społeczeństwach nastawionych na luksus i dobrobyt, jak np. w Szwecji, odsetek ludzi starych umierających w samotności, których zwłoki są kremowane przez służby socjalne bez udziału rodziny, sięga nawet 50%.
(*5) Dosł. „tym, co widzą oczy”.
