I dalej PAN mówił:
„Przeklęci są wszyscy, którzy składają swą ufność w człowieku, a także w ludzkich siłach oraz ludzkim ciele, odwracając przy tym swe serca ode mnie. Są oni niczym karłowate krzaki na stepie, które nie wiedzą, czym jest prawdziwa pomyślność. Żyją na jałowym gruncie przesyconym solą(*1), na ziemi, w której nic nie jest w stanie trwale zamieszkać.
Błogosławieni natomiast są ci, którzy całą swoją ufność pokładają we mnie – w ich PANU; ci, dla których ja, ich PAN, jestem Opoką i Nadzieją! Są oni jak drzewa posadzone nad brzegami rzeki(*2), których korzenie sięgają głęboko, aż do wody. Takie drzewa nie muszą obawiać się upału ani martwić długotrwałą suszą. Zachowają one swe zielone liście i nie przestaną rodzić dobrego owocu(*3).
══════════
(*1) Hebrajska figura stylistyczna mówiąca o życiu jałowym duchowo.
(*2) Por. Ps 1.
(*3) We frazeologii biblijnej obraz tego rodzaju symbolizuje człowieka, który ze Słowa Bożego czerpie siły do życia zgodnego z wolą Najwyższego. Por. także J 15,1-8.